Próba Queckenstedta
Próba Queckenstedta (ang. Queckenstedt's phenomenon, Queckenstedt's test) – test polegający na uciśnięciu żyły szyjnej zewnętrznej podczas wykonywania punkcji lędźwiowej. Jeśli wypływ płynu mózgowo-rdzeniowego zwiększa się po ucisku (wzrasta ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego) i spada od razu po zaprzestaniu ucisku żył, oznacza to, że nie ma przeszkody w kanale kręgowym. Wprowadzenie tego testu do diagnostyki wiązane jest z nazwiskiem Hansa Heinricha Georga Queckenstedta[1], jednakże przed nim podstawy zjawiska opisał brytyjski anatom John Hilton w 1863[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Queckenstedt H: Zur Diagnose der Rückenmarkskompression. Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde, 1916, 55: 325-333
- ↑ John Hilton: On the influence of mechanical and physiological rest in the treatment of accidents and surgical diseases, and the diagnostic value of pain.London, Bell and Daldy, 1863. 1-99
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Queckenstedt's phenomenon w bazie Who Named It (ang.)
