Prąd znamionowy cieplny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Prąd znamionowy cieplny (ang. rated conventional thermal current) - jest to największa dopuszczalna przez wytwórcę wartość skuteczna prądu występującego w aparacie elektrycznym lub urządzeniu elektrycznym, który w określonych i w ciągu określonego czasu nie powoduje w żadnej części tego aparatu lub urządzenia przekroczenia dopuszczalnego dla tej części przyrostu temperatury[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Praca zbiorowa: Słownik terminologiczny elektryki : Aparaty elektryczne wchodzące w skład urządzeń rozdzielczych, Część 1, Instytut Elektrotechniki – Warszawa 1989.