Prawa elektrolizy Faradaya

Prawa elektrolizy Faradaya – dwa prawa elektrochemii sformułowane przez Michaela Faradaya w 1834 roku.

Pierwsze prawo

Masa substancji wydzielonej podczas elektrolizy jest proporcjonalna do ładunku, który przepłynął przez elektrolit

$m=q\cdot k=I\cdot t\cdot k,$

gdzie:

$k$ – równoważnik elektrochemiczny,

$q$ – ładunek elektryczny,

$I$ – natężenie prądu elektrycznego,

$t$ – czas.

Drugie prawo

Ładunek $q$ potrzebny do wydzielenia lub wchłonięcia masy $m$ jest dany zależnością

$q={\frac {Fmz}{M}},$

gdzie:

$F$ – stała Faradaya (w kulombach/mol),

$z$ – ładunek jonu (bezwymiarowe),

$M$ – masa molowa jonu (w gramach/mol).

Inne sformułowanie drugiego prawa elektrolizy Faradaya brzmi:

Stosunek mas $m_{1}$ oraz $m_{2}$ substancji wydzielonych na elektrodach podczas przepływu jednakowych ładunków elektrycznych jest równy stosunkowi ich równoważników elektrochemicznych $k_{1}$ oraz $k_{2}$ i stosunkowi ich mas równoważnikowych $R_{1}$ oraz $R_{2},$ czyli:

${\frac {m_{1}}{m_{2}}}={\frac {k_{1}}{k_{2}}}={\frac {R_{1}}{R_{2}}}.$