Protokół T=0

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Protokół T=0półdupleksowy protokół używany do komunikacji ze stykową kartą procesorową (elektroniczną), został zdefiniowany w normie ISO 7816-3. Najmniejszą jednostką danych, po której można wykryć błąd transmisji, to bajt (po każdym bajcie wysyłany jest bit parzystości). W przypadku błędu bitu parzystości transmisja bajtu jest powtarzana. Protokół T=0 należy do protokołów drugiej warstwy modelu OSI (warstwa łącza danych), choć zawiera w sobie także elementy warstwy siódmej (warstwy aplikacji) - pola SW1 i SW2 w odpowiedzi stanowią informację zwrotną dla czytnika o wykonaniu polecenia na karcie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Międzynarodowy standard ISO/IEC 7816-3:2006

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • ISO/IEC 7816-3:2006 Identification cards -- Integrated circuit cards -- Part 3: Cards with contacts -- Electrical interface and transmission protocols