Przełom Zuzanki
Przełom Zuzanki | |
Megaregion | |
---|---|
Prowincja | |
Podprowincja | |
Makroregion | |
Mezoregion |
Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie |
Mikroregion(y) |
Wzgórza Strzelińskie |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska |
Przełom Zuzanki – przełom epigenetyczny, wycięty przez niewielką rzekę Zuzanka w litym podłożu skalnym[1], znajdujący się w gminie Ziębice.
Na odcinku przełomu dolina bardzo się zwęża – jej dno ma zaledwie 15–20 m szerokości, co mocno kontrastuje z niemal 220 m szerokością na odcinku położonym bardziej na południowy wschód[2]. Przełom Zuzanki, o długości 320 m, charakteryzuje się ponadto wysokimi (ok. 20 m), stromymi stokami. Jest to jeden z obiektów planowanego Geoparku Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Przełom Zuzanki administracyjnie przynależy do położonej w województwie dolnośląskim gminy Ziębice. Pod względem regionalizacji fizycznogeograficznej obiekt znajduje się na obszarze makroregionu Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich[3]. Stanowisko znajduje się kilkaset metrów na południe od ostatnich zabudowań w miejscowości Skalice, przy zielonym szlaku, biegnącym wcześniej przez Skalickie Skałki. Obiekt jest bardzo łatwo dostępny, bez jakichkolwiek zagrożeń dla odwiedzających osób.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Przełom Zuzanki wykształcił się w starych (proterozoicznych) gnejsach sillimanitowych (tzw. gnejsy z Nowolesia)[4]. Są to bardzo odporne na erozję skały metamorficzne. Skały te w przeszłości przykryte były mało odpornymi skałami osadowymi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Solarska, Z. Jary, Geoheritage and Geotourism Potential of the Strzelin Hills (Sudetic Foreland, SW Poland). Geographica Pannonica, 2010, 14/4, 118-125.
- ↑ Filip Duszyński: Przełom Zuzanki. geopark.org.pl. [dostęp 2018-01-25].
- ↑ J. Kondracki, Geografia regionalna Polski. Wyd. PWN, Warszawa, 2002.
- ↑ R. Tarka, K. Moskwa, Możliwości rozwoju turystyki w dolinach rzecznych na obszarze Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. Walory przyrodnicze Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, 2014, t. 2, 113-126.