Quentin Stafford-Fraser

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Quentin Stafford-Fraser
Ilustracja
Data urodzenia

18 maja 1967

Zawód, zajęcie

naukowiec, informatyk

Tytuł naukowy

doktor

Alma Mater

Gonville and Caius College

Strona internetowa

James Quentin Stafford-Fraser (ur. 18 maja 1967[1]) – angielski naukowiec i przedsiębiorca informatyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na uniwersytecie w Cambridge. Pracował w Xerox EuroPARC w Cambridge, gdzie pisał swoją pracę doktorską[2]. Jest współtwórcą systemu przekazywania obrazu VNC[3], którego ponad 10 milionów kopii jest używanych w wielu aplikacjach[4].

Współtworzył w 2003 r. Newnham Research Limited (obecnie DisplayLink Corp.). Pracował w światowych organizacjach badawczych, w tym w University of Cambridge, Xerox EuroPARC, Olivetti Research Ltd. i AT&T Labs, zajmując się grafiką w sieciach i interakcją między użytkownikami komputerów. Jest założycielem lub współzałożycielem wielu firm i innych organizacji, takich jak: projekt Ndiyo, Cambridge Visual Networks („Camvine”) i Telemarq Ltd[5]. Jest autorem ponad pięćdziesięciu patentów[6].

Trojan Room coffee pot[edytuj | edytuj kod]

Ekspres w Trojan Room

Stafford-Fraser jest uważany za twórcę pierwszej w historii kamery internetowej: w 1991 roku w jednym z laboratoriów Uniwersytetu Cambridge zespół programistów pracował nad projektem w kilku pomieszczeniach, dysponując wspólnym ekspresem do kawy. Po to aby niepotrzebnie nie chodzić po kawę, kiedy jeszcze dzbanek ekspresu nie był pełny, do komputera Acorn Archimedes przy użyciu karty video została podłączona kamera. Stafford-Fraser stworzył aplikację klienta on nazwie XCoffee, przekazującą obraz serwerowi[7]. Obraz o rozdzielczości 128x128 pikseli był dostępny w odcieniach szarości. W 1991 roku możliwość podglądania ekspresu do kawy była dostępna tylko w sieci lokalnej. W listopadzie 1993 roku wraz z pojawieniem się w przeglądarkach internetowych możliwości wyświetlania obrazów, przekaz został udostępniony w Internecie z użyciem protokołu HTTP[8]. Do 22 sierpnia 2001 roku, kiedy kamera została wyłączona, można było oglądać ekspres z całego świata[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ James Quentin Stafford-Fraser – Cambridge – Research Scientist [online], www.checkcompany.co.uk [dostęp 2017-05-15] (ang.).
  2. ↑ James Quentin. Stafford-Fraser, Video-augmented environments. [online], 1996 [dostęp 2017-05-15].
  3. ↑ Quentin Stafford-Fraser – Google Scholar Citations [online], scholar.google.com [dostęp 2017-05-15].
  4. ↑ T. Richardson i inni, Virtual network computing, „IEEE Internet Computing”, 2 (1), 1998, s. 33–38, DOI: 10.1109/4236.656066, ISSN 1089-7801 [dostęp 2017-05-15].
  5. ↑ Quentin Stafford Fraser: Executive Profile & Biography – Bloomberg [online], www.bloomberg.com [dostęp 2017-05-15] (ang.).
  6. ↑ James Q. Stafford-Fraser [online], Google Patent Search [dostęp 2017-05-15] (ang.).
  7. ↑ Rebecca Kesby, How the world’s first webcam made a coffee pot famous, „BBC News”, 22 listopada 2012 [dostęp 2017-05-15] (ang.).
  8. ↑ Quentin Stafford-Fraser, When convenience was the mother of invention [online], www.cl.cam.ac.uk, 1995 [dostęp 2017-05-15].
  9. ↑ Mariusz Guć, Historia kamer internetowych [online], www.worldcam.pl, 24 czerwca 2010 [dostęp 2017-05-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Quentin_Stafford-Fraser&oldid=71785167”