Rdza świerka i bagna
Rdza świerka i bagna – grzybowa choroba roślin z grupy rdzy, wywołana przez Chrysomyxa ledi. Poraża różne gatunki świerków (Picea). Drugim żywicielem patogenu jest bagno zwyczajne (Ledum palustre)[1].
Objawy i rozwój choroby[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze objawy na świerkach pojawiają się w maju. Na ich tegorocznych igłach tworzą się trudno dostrzegalne spermogonia, a wkrótce potem białawe ecja o średnicy do 1 mm. Te ostatnie powstają w rzędach lub pojedynczo na górnej stronie igieł, rzadziej na dolnej. Porażone igły żółkną, a po dojrzeniu ecjospor opadają. Roznoszone przez wiatr ecjospory porażają bagno zwyczajne. Na dolnej stronie jego liści powstają żółtopomarańczowe ecja uredinialne o średnicy około 0,3 mm, potem pomarańczowoczerwone telia[2]. Powstające w teliach teliospory porażają świerka[1].
Mimo że do pełnego cyklu życiowego patogen potrzebuje dwóch żywicieli, może się utrzymać na bagnie zwyczajnym bez świerka, jego grzybnia zimuje bowiem na pędach bagna. Na świerku rozwijają się tylko jego przejściowe stadia w sezonie wegetacyjnym[3].
Na świerku pasożytuje jeszcze inny, spokrewniony gatunek grzyba – Chrysomyxa abieti. Powoduje on rdzę złotawą świerka[1].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W uprawach świerków zapobiega się chorobie lub ogranicza jej rozmiar przez prawidłowe zabiegi pielęgnacyjne. Należy unikać nadmiernego ich zagęszczenia i przerzedzać je, zwłaszcza w młodym wieku. Porażone gałęzie usuwa się. Należy to wykonać przed ukazaniem się teliospor, czyli do końca kwietnia[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ a b Zbigniew Sierota, Andrzej Szczepkowski, Rozpoznawanie chorób infekcyjnych drzew leśnych, Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2014, ISBN 978-83-63895-37-2, OCLC 922210530.
- ↑ Karol Manka, Fitopatologia leśna, Warszawa: PWRiL, 2005, s. 192, ISBN 83-09-01793-6.