Redita Napoleońska w Gdańsku
 nr rej. A-473 z 14.06.1968[1]
| |
.JPG) Redita Napoleońska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Część |
Fort Grodzisko |
| Typ | |
| Data budowy | |
| Bitwy | |
Położenie na mapie Gdańska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
 54°21′21,5″N 18°38′28,2″E/54,355972 18,641167
| |
Redita Napoleońska, (błędnie Reduta Napoleońska)[2] – zabytkowa[3] redita, znajdująca się na terenie Fortu Grodzisko w Gdańsku. Powstała w okresie Wolnego Miasta Gdańska, w latach 1811-1812.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Redita powstała w okresie napoleońskim, w trakcie fortyfikacji systemu obronnego Grodziska. Pomysłodawcą był generał François Nicolas Benoît Haxo, który nakazał zbudować - w miejsce zniszczonego Szańca Bousmard'a - ziemną pięcioboczną Lunetę Senarmont'a oraz Reditę Napoleońską, będącą kazamatową baterią artyleryjską, spełniającą funkcję ostatniego punktu oporu.
.JPG)
Specyfiką Redity Napoleońskiej są właśnie kazamaty Haxo, będące kazamatami artyleryjskimi, ze strzelnicami w cienkich ścianach czołowych. W okresie pokojowym kazamaty spełniały rolę zwykłych, przykrytych od góry dodatkowym przedpiersiem ziemnym pomieszczeń użytkowych. W trakcie działań wojennych budowlę obsypywano od zewnątrz ziemią, a strzelnice armat wyprowadzano przez obsypkę długimi, oszalowanymi drewnem tunelami.
Redita miała kształt nieregularnego pięcioboku. Ostrzał artyleryjski był skierowany w stronę Biskupiej Górki na południu, Bramy Oliwskiej na północy oraz na wschodnie zbocza Suchanina. Powyżej kazamat artyleryjskich znajdował się wał dla piechoty i lekkiej artylerii. Otaczająca fosa broniona była przez pojedyncze kazamaty artyleryjskie, połączone ze sobą galerią strzelecką a z Reditą dwoma przejściami pod dnem fosy.
Rozwiązaniem nigdzie wcześniej nie spotykanym, była szeroka droga prowadząca z Redity, z dziedzińca, do stóp Grodziska od strony miasta, a następnie aż po drogę krytą miejskich fortyfikacji otwartym odcinkiem drogi ukrytej w wykopie. Rozwiązanie to zostało skopiowane przez Prusaków na Biskupiej Górce około 1830.
W praktyce Redita nie miała znaczenia militarnego podczas następnego oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-pruskie w roku 1813. Podczas II wojny światowej dobudowano na szczycie Redity wieżyczkę dla obrony przeciwlotniczej. Obecnie Redita Napoleońska jest częścią szlaku pozostałości po francuskiej okupacji Gdańska[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-01-07].
- ↑ Redita napoleońska. hewelianum.pl. [dostęp 2015-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 maja 2016)].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych. kobidz.pl.
- ↑ Maciej Snarski, [Did you know] [online] [dostęp 2020-12-28].