Restauracja Klemens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Restauracja Klemens w Szczebrzeszynie
Symbol zabytku nr rej. A/505 z 1895, zabytek kultury przemysłowej, miejskiej, drewnianej
Ilustracja
Widok budynku
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Szczebrzeszyn

Adres

Słodka 1

Ważniejsze przebudowy

renowacja budynku w latach 2005-2010

Położenie na mapie Szczebrzeszyna
Mapa konturowa Szczebrzeszyna, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Restauracja Klemens w Szczebrzeszynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Restauracja Klemens w Szczebrzeszynie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Restauracja Klemens w Szczebrzeszynie”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Restauracja Klemens w Szczebrzeszynie”
Położenie na mapie gminy Szczebrzeszyn
Mapa konturowa gminy Szczebrzeszyn, w centrum znajduje się punkt z opisem „Restauracja Klemens w Szczebrzeszynie”
Ziemia50°42′47,7″N 23°00′40,7″E/50,713250 23,011306
Strona internetowa

Restauracja Klemens (dawny Dom Dyrektora Cukrowni Klemensów) – zabytek kultury miejskiej, przemysłowej, drewnianej w Szczebrzeszynie (Roztocze), prawdopodobnie z 1895 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obiekt, w którym obecnie znajduje się restauracja, powstał z przeznaczeniem na mieszkanie dla Dyrektora Cukrowni Klemensów (obecnie Szczebrzeszyn). Pierwszym z dyrektorów, który w nim zamieszkał był dyr. Iwanowski. Po jego tragicznej śmierci dom zamieszkał Julian Wyszyński, który kierował cukrownią do 1940 roku. Po nim następnym dyrektorem mianowanym przez ordynata Zamoyskiego był St. Maliński. Po nacjonalizacji w 1946 roku budynek nadal pełnił funkcje mieszkalne, później parter użytkowany był jako przedszkole przyzakładowe.

W 2005 roku obiekt został sprzedany prywatnemu przedsiębiorcy, który przez kolejnych 5 lat pracował nad jego renowacją. W maju 2010 roku na nowo otwarty jako restauracja. W kwietniu 2011 roku na piętrze budynku zostały udostępnione pokoje noclegowe. Wiosną 2012 roku na terenie obiektu powstało Muzeum Skarbów Ziemi i Morza.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]