Rickey Parkey
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
junior ciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
42 |
| Zwycięstwa |
22 |
| Przez nokauty |
16 |
| Porażki |
20 |
Ricky Parkey (ur. 7 listopada 1956 w Morristown, zm. 7 kwietnia 2024[1]) – amerykański bokser, były mistrz świata IBF w wadze junior ciężkiej.
Zadebiutował 24 października 1981 pokonując Phila Clinarda przez nokaut w drugiej rundzie. 11 września 1984 przegrał na punkty z przyszłym mistrzem WBC wagi junior ciężkiej – Bernardem Bentonem. 18 czerwca 1985 przegrał przez jednomyślną decyzję z byłym mistrzem WBA wagi półciężkiej Eddiem Mustafą Muhammadem. 25 października 1986 pokonał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Lee Roy Murphy'ego zdobywając pas federacji IBF[2]. W swojej pierwszej obronie pokonał Zambijczyka – Chisanda Mutti przez techniczny nokaut w dwunastej rundzie. Swój tytuł stracił 15 maja 1987 w walce unifikacyjnej z mistrzem WBA Evanderem Holyfieldem, przegrywając przez TKO w trzeciej rundzie[3]. Po utracie pasa mistrzowskiego stoczył jeszcze siedemnaście pojedynków, wygrywając zaledwie dwie walki. Karierę zakończył w 1994 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Obituary [online], legacy.com [dostęp 2024-04-20] (ang.).
- ↑ Ricky Parkey vs. Lee Roy Murphy [online], boxrec.com (ang.).
- ↑ Evander Holyfield vs. Ricky Parkey [online], boxrec.com (ang.).