Roller orientalny
.jpg) Roller orientalny (niebieskie upierzenie) | |
| Grupa |
lotne (IX) |
|---|---|
| Typ użytkowy |
gołąb wystawowy/hodowany z uwagi na oryginalny styl lotu |
| Numer w Federacji Europejskiej |
EE 850 |
| Pochodzenie |
słabo znane (Orient, Bałkany) |
| Cechy szczególne rasy |
wykonywanie licznych akrobacji podczas lotu; charakterystyczna postawa; pulsowanie szyją |
Roller orientalny, wywrotek orientalny[1], często błędnie określany jako smyreński od formy wyjściowej rasy[1] – rasa gołębia należąca do grupy IX (lotne), pochodząca podobnie jak wszystkie inne od udomowionego gołębia skalnego[2]. Pochodzenie gołębia nie zostało dobrze poznane. Uznaje się, iż pochodzi (jak wskazuje nazwa) z obszarów orientalnych. W XIX wieku sprowadzony z Turcji do innych krajów europejskich. Jest gołębiem wywrotkiem – podczas lotu wykonuje wiele różnych akrobacji. Rasa w średnim stopniu rozpowszechniona; używany jako gołąb wystawowy[3][1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pochodzenie rasy nie zostało konkretnie ustalone, jednak pewnym jest, iż jej uzyskanie miało miejsce w Azji. Od dawna hodowane w Smyrnie (Turcja, dzisiejszy Izmir) z uwagi na wyjątkowo oryginalny styl lotu, podczas wojen zostały przywiezione do krajów ościennych[3]. Formą wyjściową był gołąb smyreński, rasa do dziś niezakwalifikowana przez Federację Europejską (mylącej terminologii używa Periquet). Sprowadzenie rasy do Europy miało miejsce w 1870 roku, gdy rollera orientalnego sprowadzono do Niemiec, gdzie 44 lata później założono stowarzyszenie hodowców tej rasy; gołębie te znano już jednak na Bałkanach[1].
Rasa[edytuj | edytuj kod]
Odmiany[edytuj | edytuj kod]
Według J.C. Periqueta wyróżnia się 5 odmian barwnych oraz ich odcienie: biała, czarna, czerwona, żółta, niebieska[3]. H. Schmidt wymienia natomiast aż 35 odmian wywrotka orientalnego[1].
Cechy szczególne[edytuj | edytuj kod]
Ptak wykonuje podczas lotu wiele akrobacji, m.in. wywrotki, koziołki, młynki[3][4].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Opis[edytuj | edytuj kod]
Roller orientalny to średniej wielkości, szeroki, postawny gołąb o charakterystycznym ogonie i ciemnym upierzeniu[2][3][1].
Głowa gołębia jest gładka, zaokrąglona i wydłużona. Czoło niewielkie, lecz dosyć szerokie i wznoszące się. Dziób średniej długości, szeroki u podstawy, dość wąski; woskówki średniej wielkości. Oczy perłowe, źrenica niewielka. Szyja jest długa i smukła, szeroka przy tułowiu i sukcesywnie zwężająca się w kierunku głowy, w kształcie litery S; gołąb wykonuje nią konwulsyjne pulsowanie w przód i tył.[3][1][5]
Pierś jest zaokrąglona i wystaje nieco do przodu. Plecy gołębia są wklęsłe i okrągłe, krótkie oraz szerokie. Ogon ukośnie skierowany w górę, szeroki i zaokrąglony, zwarty, zbudowany z 14 do 18 szerokich piór (sterówek); przy końcu powinien być szerszy niż ramiona. Nogi są krótkie i połowicznie opierzone[3][1][5].
Stojąc na ziemi gołąb zadziera ogon i kieruje pod niego końce skrzydeł[3].
Hodowla[edytuj | edytuj kod]
Rasa łatwa w hodowli[1]. Należy unikać wątłej postawy, sylwetki zbyt uniesionej, zbyt masywnej szyi, płaskiej głowy, niezwartego ogona, słabego pulsowania szyi[3][5].
Identyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Numer obrączki: 7[1]. Numer w Federacji Europejskiej: EE 850[2].
-
Odmiana nakrapiana -
Odmiana o czarnym upierzeniu -
Odmiana o czerwonym upierzeniu -
Odmiana z rozmytym, wielobarwnym upierzeniem
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Horst Schmidt: Atlas gołębi. Poradnik hodowcy. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2012, s. 141. ISBN 978-83-7773-013-3.
- ↑ a b c Piotr Stachurski, Polski Związek Hodowców Gołębi Rasowych i Drobnego Inwentarza [online], www.pzhgridi.pl [dostęp 2018-06-22].
- ↑ a b c d e f g h i Jean-Claude Periquet: Gołębie. Zeszyt hodowcy. Warszawa: Delta, s. 62. ISBN 978-83-7175-671-9.
- ↑ Oriental Roller [online], pigeonsport.pagesperso-orange.fr [dostęp 2018-06-22].
- ↑ a b c Roller orientalny [online], www.golebnik.pl [dostęp 2018-06-22].