Słońce świeci dla wszystkich
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
19 października 1959 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
92 min |
| Reżyseria |
Konstantin Woinow |
| Scenariusz |
Siemion Frejlich |
| Główne role |
Walentyn Zubkow |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Anatolij Kuzniecow |
| Scenografia |
Boris Czebotariew |
| Kostiumy |
Tamara Kasparowa |
| Montaż |
Zoja Wieriewikina |
| Produkcja | |
| Wytwórnia |
Mosfilm |
| Dystrybucja |
Mosfilm |
| Nagrody | |
| 1960 – Dyplom Honorowy na MFF w Edynburgu (Edinburgh International Film Festival) | |
Słońce świeci dla wszystkich (org. Солнце светит всем) – radziecki melodramat z 1959 roku w reż. Konstantina Woinowa.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
9 maja 1945 roku – do tkwiących w okopach radzieckich żołnierzy dociera wiadomość o kapitulacji III Rzeszy i końcu wojny. Jednak wkrótce ogólna euforia zostaje przerwana atakiem niemieckich czołgów chcących przedrzeć się do amerykańskiej strefy. Celnym ogniem radzieckiej artylerii zostaje on odparty, jednak podczas walk ciężko ranny zostaje porucznik Nikołaj Sawieliew – traci wzrok. Po kilku miesiącach, w towarzystwie sanitariuszki i oddanej przyjaciółki Swietłany powraca do rodzinnego domu. Jest tam przez wszystkich serdecznie witany – żonę, najbliższą rodzinę, współpracowników w szkole, gdzie przed wojną był nauczycielem historii. Powrót do normalnego życia nie jest jednak łatwy. Żona w końcu opuszcza go załamana jego inwalidztwem, w szkole nic nie widzącemu nauczycielowi trudno jest poradzić sobie ze sprytnymi urwisami (którzy np. wywołani do odpowiedzi czytają z podręcznika). Sawieliew zaczyna przechodzić głęboki kryzys, jednak jako człowiek obdarzony silnym charakterem, przezwycięża go, a nie bez znaczenia jest tu wsparcie i głęboka wiara w niego jaką okazuje mu Swietłana.
Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]
- Walentin Zubkow – por. Sawieliew
- Liliana Alosznikowa – Swietłana
- Tatiana Koniuchowa – Tasia, żona Nikołaja
- Jewgienij Burienkow – Korien
- Nikołaj Siergiejew – ojciec Nikołaja
- Jelena Maksimowa – matka Tasi
- Wiktor Kolcow – dyrektor szkoły
- Ola Narowczatowa – Katia
- Lusiena Owczinnikowa – konduktorka Zoja
- Witia Łobzow – Jewsikow
- Aleksandr Lebiediew – Sasza Archipow
i inni.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Pitera: Zbigniew Pitera: Nowy film radziecki. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1967, s. 21.
