Służba Kwaterunkowo-Budowlana Wojska Polskiego

Służba Kwaterunkowo-Budowlana Wojska Polskiego – służba Ludowego Wojska Polskiego powołana do realizacji następujących zadań:

zakwaterowania wojska,
dostarczania mieszkań kadrze zawodowej,
budownictwa ogólnowojskowego (inwestycje, remonty, konserwacje),
administrowania nieruchomościami pozostającymi pod zarządem wojska (terenowymi i budowlanymi),
zaopatrywanie administrowanych obiektów w sprzęt kwaterunkowy, przeciwpożarowy, światło, opał, gaz, wodę,
utrzymania czystości w rejonach zakwaterowania,
ochrony przeciwpożarowej obiektów wojskowych,

Zalążkiem Służby Kwaterunkowo-Budowlanej był Oddział Kwaterunkowo-Eksploatacyjny utworzony przy Szefostwie Zaopatrzenia w Głównym Sztabie Formowania 1 Armii Polskiej w ZSRR.

Od 1962 roku Służba Kwaterunkowo-Budowlana była podporządkowana inspektorowi budownictwa i kwaterunku wojskowego-zastępcy głównego kwatermistrza WP.

W 1972 roku Służba Kwaterunkowo-Budowlana została połączona ze Służbą Inżynieryjno-Budowlaną oraz Wojskową Inspekcją Architektoniczno-Budowlaną MON w jedną Służbę Zakwaterowania i Budownictwa.

Do 1 stycznia 1973 roku organem naczelnym służby był Departament Kwaterunkowo-Budowlany MON.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Mała Encyklopedia Wojskowa, tom III (R – Ż), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1971, wyd. I