Sa’id ibn Ahmad

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sa’id ibn Ahmad – władca Omanu z dynastii Al Busa’id. Panował w latach 1783-1786.

Dokonał daleko posuniętej politycznej centralizacji kraju. W obawie przed atakami niechętnych dynastii panującej plemion, przeniósł w 1786 roku stolicę z położonego w głębi kraju Rustak, do nadmorskiego Maskatu. W walce z buntującymi się plemionami pomagała imamowi Sa’idowi ibn Ahmadowi Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, co związało kraj z Wielką Brytanią.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia Historyczna Świata, tom IX Azja -cz. 2, Kraków 2002, s. 233-234.
Sułtani Omanu

Sztandar sułtana Omanu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sa’id_ibn_Ahmad&oldid=48812706”