Samonakładacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Samonakładacz – urządzenie lub mechanizm podający arkusze do maszyny drukującej.

Wyróżniane są trzy typy samonakładaczy[1]:

  • cierne;
  • pneumatyczne (rurowe i strumieniowe);
  • kombinowane – połączenie obu systemów;

Zadaniem samonakładacza jest przeniesienie pojedynczych arkuszy papieru ze stosu na stół podający maszyny drukarskiej. Samonakładacze pneumatyczne wykonują to przysysając arkusz z góry stosu ssawkami do podajnika, a równocześnie podmuchem bocznych dysz zapewniając właściwe oddzielenie podawanego arkusza od stosu. W miarę ubywania arkuszy, stół unosi się do góry, zapewniając podawanie papieru pod głowicę samonakładacza. Samonakładacze mają zabezpieczenia wyłączające urządzenie, gdy arkusz zostanie podany krzywo, zostaną podane dwa arkusze itp.[1]

Samonakładacze cierne uzyskują rozdzielenie arkuszy przez wstępne ich ułożenie lekko skośnie w stosie, by ich brzegi były minimalnie rozsunięte. Następnie stos przesuwany jest między stołami samonakładacza tak, by brzegi arkuszy rozsunęły się bardziej – na dolnym stole rolki cierne przesuwają kolejne arkusze pojedynczo na podajnik maszyny drukującej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Samonakładacz. W: Encyklopedia wiedzy o książce. Wrocław: Ossolineum, 1971, kol. 2123-2124.