Satyra menippejska
Satyra menippejska, menippea – gatunek literatury satyrycznej. Jej nazwa wywodzi się od imienia greckiego cynika Menipposa. Menippea charakteryzuje się połączeniem pierwiastków fantastycznych i realizmu, prozy i wiersza, a także spajaniem różnych form stylistycznych. Jej bohaterem jest najczęściej mędrzec.
Marek Terencjusz Warro — Satyry manippejskie[edytuj | edytuj kod]
Do dzisiejszych czasów zachowało się dziewięćdziesiąt tytułów i sześćset fragmentów ze stu pięćdziesięciu ksiąg. To humorystyczne utwory prozaiczno-poetyckie naśladujące dialogi Menipposa z Gadary. Charakteryzują się dowcipem, realizmem i ekscentrycznością. W swoich dziełach opisuje słabości, ograniczenia i ułomności ludzkie[1].
Ten sam gatunek wykorzystywany był również przez późniejszych twórców, np. Ignacego Krasickiego w utworze Opisanie podróży z Warszawy do Biłgoraja.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anna M. Komornicka, satyra, [w:] Grzegorz Gazda (red.), Słownik rodzajów i gatunków literackich, 2012, s. 988, ISBN 978-83-01-21449-4 (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik literatury polskiego oświecenia. Teresa Kostkiewiczowa (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2002, s. 298. ISBN 83-04-04620-2.
- Słownik rodzajów i gatunków literackich, Grzegorz Gazda (red.), Warszawa 2012.