Skala CCS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skala CCS – czterostopniowa skala zaawansowania dławicy piersiowej opracowana przez Kanadyjskie Towarzystwo Kardiologiczne (Canadian Cardiovascular Society)[1][2]. Pozwala monitorować postęp choroby i wybrać właściwą ścieżkę leczenia chorego.

Klasa CCS Objawy kliniczne
Klasa I Zwykła aktywność fizyczna (chodzenie po płaskim terenie, wchodzenie po schodach) nie wywołuje objawów dławicy.

Bóle dławicowe występują jedynie podczas ciężkich, nagłych lub długo trwających wysiłków[1].

Klasa II Niewielkie ograniczenie aktywności. Bóle dławicowe występują[1]:

– przy szybszym chodzeniu po płaskim terenie lub szybszym wchodzeniu po schodach

– przy pokonywaniu wzniesienia

– przy chodzeniu po płaskim terenie lub wchodzeniu po schodach, przy co najmniej jednym z następujących warunków: po posiłku, gdy jest zimno, wieje wiatr, pod wpływem stresu emocjonalnego lub tylko do paru godzin po przebudzeniu

– po przejściu >200 m po terenie płaskim i przy wchodzeniu po schodach na więcej niż jedno piętro zwykłym tempem i w normalnych warunkach.

Klasa III Znaczne ograniczenie zwykłej aktywności fizycznej.

Dławica występuje po przejściu 100–200 m po terenie płaskim lub przy wchodzeniu po schodach na jedno piętro w normalnym tempie i w zwykłych warunkach[1].

Klasa IV Dławicę powoduje każda aktywność. Może występować również w spoczynku[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Klasyfikacja dławicy piersiowej na podstawie jej nasilenia wg Canadian Cardiovascular Society (CCS) [online], mp.pl [dostęp 2020-04-08].
  2. Miłosz Marona, Cezary Kępka, Stabilna choroba wieńcowa – czy u każdego chorego należy wykonywać koronarografię?, „Kardiologia po Dyplomie 2012”, 11 (7), podyplomie.pl, 2012, s. 8-20.