Bitwa pod Kalazinem: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Wojna infobox |
{{Wojna infobox |
||
|epoka = nowożytność |
|epoka = nowożytność |
||
|nazwa = |
|nazwa = Starcie pod Kalazinem |
||
|konflikt = II Dymitriada |
|konflikt = II Dymitriada |
||
|grafika = Памятник Скопину-Шуйскому.jpeg |
|grafika = Памятник Скопину-Шуйскому.jpeg |
Wersja z 12:54, 27 mar 2013
II Dymitriada | |||
{{{opis grafiki}}} | |||
Czas |
{{{czas}}} | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
Kalazin (Kałazin) | ||
Terytorium | |||
Wynik |
nierozstrzygnięty | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Nierozstrzygnięte całodzienne starcia wspierającej Dymitra Samozwańca II najemnej jazdy składającej się z oddziałów polsko-litewskich pod dowództwem Jana Piotra Sapiehy z okopanymi nad Wołgą oddziałami moskiewskimi Michaiła Skopina-Szujskiego i niewielkim oddziałem szwedzkim pod dowództwem Kristera Some.
Opis starcia
Oddziały moskiewskie po przeprawieniu się przez Wołgę, lecz unikając starcia z jazdą Jana Piotra Sapiehy, ukryły się za opartymi o rzekę fortyfikacjami polowymi. Ze względu na brak piechoty i artylerii, Sapieha nie przeprowadził walnego ataku, dlatego przez cały dzień prowadzone były tylko drobne potyczki pomiędzy niewielkimi grupami harcowników.
Wojska Sapiehy odstąpiły od ataków na wieść o dotarciu pod Smoleńsk wojsk króla Zygmunta III Wazy i po zwinięciu obozu w dniu 2 września 1609 roku odeszły spod Kalazina[1].
Ciekawostki
W piśmiennictwie rosyjskim starcie to uznaje się za zwycięskie dla Skopina-Szujskiego, w efekcie czego w 2009 roku w jego miejscu wystawiono pomnik.
Źródła
- Józef Budziłło – "Historia Dmitra Fałszywego"
- Mikołaj Marchocki - "Historia moskiewskiej woyny prawdziwej"
- Jan Piotr Sapieha - "Dzieje Marsa Krwawego"
- List szwedzkiego oficera Kristera Some do Pedera Nilssona z 22 sierpnia 1609 roku.