Zamek w Białej Cerkwi: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Magen (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 35: Linia 35:


==Historia==
==Historia==
W roku [[1550]] r. polski [[wojewoda kijowski]] [[Fryderyk Proński]] wybudował w tym miejscu obronny zamek<ref name=Zamek/> mający chronić ludność przed Tatarami. Warownia została zdobyta przez Kozaków w 1591 r.<ref name=Zamek/> W 1648 r. zajął go [[Bohdan Chmielnicki]]<ref name=Zamek/>, ale już w 1649 r. umocnienia w Białej Cerkwi zostały rozbudowane i wzmocnione przez [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]], [[wojewodowie ruscy|wojewodę ruskiego]], [[hetman polny koronny|hetmana polnego koronnego]]<ref name=Zamek/>, który zorganizował również na nowo obronę zamku. {{fakt|Według legendy w tym zamku miał mieszkać również [[Semen Palej|Palej]]|data=2012-03}}. W końcu [[XVII]] w. jego załogę stanowiło 2 tys. żołnierzy. Ostatni opis twierdzy pochodzi z 1765 r. i wzmiankuje, że broniło go 25 armat, dwa moździerze i cztery bastiony, a całość otaczały fosy i rzeka Roś. W 1793 r. zamek znalazł się na terytorium Rosji, której władczyni [[Katarzyna II Wielka]] rozkazała rozebranie budowli<ref name=Zamek/>.
W roku [[1550]] r. polski [[wojewoda kijowski]] [[Fryderyk Proński]] wybudował w tym miejscu obronny zamek<ref name=Zamek/> mający chronić ludność przed Tatarami. Warownia została zdobyta przez Kozaków w 1591 r.<ref name=Zamek/>W 1596 roku obronił go przed Nalewajką książę Roman Różyński. W 1612 roku wzmiankowana jest na jego terenie kaplica katolicka, dwór podstarościego, stajnia, kuchnia, cekhauz na armaty, prochownia i cztery baszty w narożach. W 1648 r. zajął go [[Bohdan Chmielnicki]]<ref name=Zamek/>, ale już w 1649 r. odzyskane umocnienia w Białej Cerkwi zostały rozbudowane i wzmocnione przez [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]], [[wojewodowie ruscy|wojewodę ruskiego]], [[hetman polny koronny|hetmana polnego koronnego]]<ref name=Zamek/>, który zorganizował również na nowo obronę zamku. Według legendy w tym zamku miał mieszkać również [[Semen Palej|Palej]]. W końcu [[XVII]] w. jego załogę stanowiło 2 tys. żołnierzy. Ostatni opis twierdzy pochodzi z 1765 r. i wzmiankuje, że broniło go 25 armat, dwa moździerze i cztery bastiony, a całość otaczały fosy i rzeka Roś. Po Rozbiorach Polski w 1793 r. zamek znalazł się na terytorium Rosji, której władczyni [[Katarzyna II Wielka]] rozkazała rozebranie budowli<ref name=Zamek/>.


== Komendanci twierdzy ==
== Komendanci twierdzy ==

Wersja z 17:26, 18 sty 2014

Zamek w Białej Cerkwi
(nieistniejący)
Ilustracja
Pałac Branickich, wybudowany na miejscu zamku
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Biała Cerkiew

Inwestor

Fryderyk Proński

Rozpoczęcie budowy

1550

Zniszczono

1793

Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego
Mapa konturowa Kijowa i obwodu kijowskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Zamek w Białej Cerkwi - (zamek starostów białocerkiewskich) - historyczny, nieistniejący średniowieczny zamek położony w Białej Cerkwi, nad Rosią[1].

Historia

W roku 1550 r. polski wojewoda kijowski Fryderyk Proński wybudował w tym miejscu obronny zamek[1] mający chronić ludność przed Tatarami. Warownia została zdobyta przez Kozaków w 1591 r.[1]W 1596 roku obronił go przed Nalewajką książę Roman Różyński. W 1612 roku wzmiankowana jest na jego terenie kaplica katolicka, dwór podstarościego, stajnia, kuchnia, cekhauz na armaty, prochownia i cztery baszty w narożach. W 1648 r. zajął go Bohdan Chmielnicki[1], ale już w 1649 r. odzyskane umocnienia w Białej Cerkwi zostały rozbudowane i wzmocnione przez Stefana Czarnieckiego, wojewodę ruskiego, hetmana polnego koronnego[1], który zorganizował również na nowo obronę zamku. Według legendy w tym zamku miał mieszkać również Palej. W końcu XVII w. jego załogę stanowiło 2 tys. żołnierzy. Ostatni opis twierdzy pochodzi z 1765 r. i wzmiankuje, że broniło go 25 armat, dwa moździerze i cztery bastiony, a całość otaczały fosy i rzeka Roś. Po Rozbiorach Polski w 1793 r. zamek znalazł się na terytorium Rosji, której władczyni Katarzyna II Wielka rozkazała rozebranie budowli[1].

Komendanci twierdzy

  • generał major głównej komendy fortecy Jan Stachórski, 1664–1668
  • podpułkownik (oberszterlejtnat) Jan Zygmunt Löbel (Loebel), 1668–1671
  • Gerhard Fitinghof, 1671–1672
  • pułkownik Ernest Otto Rappe, 1678
  • Ludwik de Orgewalt (Orgewald, Orgewal) kapitan, a następnie major i podpułkownik, 1693
  • pułkownik, miecznik podolski Jan Gałecki, 1694

Architektura

Lustracja z 1612 r. podaje, że drewniany zamek otoczony wałem miał cztery baszty na rogach, budynek starosty, prochownię, piekarnię, arsenał i kaplicę katolicką. W XVII w. warownia miała 5. drewnianych baszt a w obrębie umocnień stało 30. domów[1]. Do połowy XIX w. widoczne było w tym miejscu jeszcze zamczysko.

Pałac

Rodziny Branickich na początku XIX w. na Górze Zamkowej wzniosła zimowy pałac, który okradli i podpalili uczestnicy rewolucji 1917 r.[1]

  1. a b c d e f g h Biała Cerkiew. www.ruinyizamki.pl. [dostęp 8.8.13].

Linki zewnętrzne

Szablon:Zamki i pałace Ukrainy