Struna bębenkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryc. 2: Topografia struny bębenkowej prawej w jamie bębenkowej. Widoczne odejście od pnia nerwu twarzowego, przebieg po przyśrodkowej powierzchni młoteczka i wyjście z jamy bębenkowej przez szczelinę Glasera.

Struna bębenkowa (łac. chorda tympani) – nerw, gałąź nerwu twarzowego.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczyna się w kości skroniowej odchodząc od przedniej powierzchni pnia nerwu twarzowego, pod kątem ostrym ku górze i do przodu. Biegnie w kanale kostnym do jamy bębenkowej, tworząc tam łuk wypukły ku górze, następnie układa się w fałdzie błony śluzowej na przyśrodkowej powierzchni błony bębenkowej pomiędzy odnogą długą kowadełka a rękojeścią młoteczka. W tym miejscu jej przebieg może być widoczny podczas otoskopii. Z jamy bębenkowej wydostaje się przez szczelinę skalisto-bebenkowąszczelina Glasera (ryc. 2) wchodząc do dołu podskroniowego. Biegnie dalej ku przodowi i dołowi przyśrodkowo od tętnicy oponowej środkowej i nerwu uszno-skroniowego a następnie łączy się z nerwem językowym dochodząc do jego tylnego brzegu.

Warianty anatomiczne[edytuj | edytuj kod]

Czasami struna bębenkowa oddaje do nerwu językowego jedynie gałęzie łączące zmierzając dalej samodzielnie do zwoju podżuchwowego.

Zakres unerwienia[edytuj | edytuj kod]

Struna bębenkowa prowadzi następujące włókna:

Ryc. 1: Topografia struny bębenkowej lewej (chorda tympani). Widoczne odejście od pnia n. twarzowego (Facial N.)- strona lewa rysunku i wniknięcie do pnia nerwu językowego (lingual N.).

Zespolenia[edytuj | edytuj kod]

1. Gałąź łącząca ze zwojem usznym (ramus communicans cum ganglio otico)- doprowadza do zwoju włókna ruchowe dla mięśnia dźwigacza podniebienia miękkiego.

Klinika[edytuj | edytuj kod]

Ze struną bębenkową związany jest zabieg operacyjny wykonywany przez otolaryngologów zwany chordotomią. Jest to przecięcie struny bębenkowej stosowane w przypadkach uporczywego ślinienia (ang. drooling). Przecięcie struny bębenkowej odcina unerwienie przywspółczulne do ślinianki podżuchwowej i podjęzykowej hamując wydzielanie śliny.

Piśmiennictwo[edytuj | edytuj kod]

A. Bochenek, M. Reicher Anatomia człowieka. tom V. PZWL, Warszawa 1989. ISBN 83-200-1230-9