System Wiedzy i Innowacji Rolniczych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

System Wiedzy i Innowacji Rolniczych (ang. Agricultural Knowledge and Innovation System, AKIS) – sieć jednostek organizacyjnych i ludzi uczestniczących w procesie tworzeniu wiedzy rolniczej, jej upowszechnianiu oraz wdrażaniu w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Poprzez system następuje generowanie wiedzy, promowanie innowacji, wzajemne uczenie się, dzielenie się i wykorzystanie informacji rolniczych.

Kształtowanie Systemu Wiedzy i Innowacji Rolniczych[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. organizacja OECD i FAO uznały za potrzebne wprowadzenie koncepcji systemu wiedzy i informacji rolniczej[1]. Wskazano, że system powinien opierać się na trzech podstawowych filarach, w tym na:

  1. badaniach,
  2. kształceniu
  3. upowszechnianiu.

W ramach Unii Europejskiej koncepcja Systemu Wiedzy i Innowacji Rolniczych wypracowana została przez Strategiczną Grupę Roboczą Stałego Komitetu Badań Rolniczych (SWG SCAR)[2]. W koncepcji zaproponowano interaktywny model innowacji oparty na wielu podmiotach, który koncentruje się na tworzeniu partnerstwa, z wykorzystaniem podejścia oddolnego, łączącego rolników, doradców, badaczy, przedsiębiorstw i innych podmiotów funkcjonujących w grupach operacyjnych.

Cele Systemu Wiedzy i Innowacji Rolniczych[edytuj | edytuj kod]

System Wiedzy i Innowacji Rolniczych stanowi wewnętrznie spójny układ powiązań między ogniwami odpowiedzialnymi za kreacje wiedzy i innowacji, poprzez ogniwa odpowiedzialne za procesy przystosowawcze (adaptacyjne) oraz ogniwa odpowiedzialne za wdrożenie i upowszechnianie innowacji w praktyce rolniczej[3][4][5][6]. System obejmuje przedsiębiorców, wytwórców, usługodawców, administratorów, ubezpieczeniowców, bankowców i inne jednostki funkcjonujące w sferze agrobiznesu.

Wśród szczegółowych celów systemu można wymienić:

  • wspieranie inteligentnego, odpornego i zróżnicowanego sektora rolnego zapewniającego bezpieczeństwo żywnościowe;
  • rozwijanie świadomości społeczności wiejskiej związanej ze środowiskiem i klimatem;
  • wspieranie i dzielenie się wiedzą, innowacjami i cyfryzacją w rolnictwie i na obszarach wiejskich;
  • wspieranie rentownych i dochodowych gospodarstw rolnych, wykazujących odporność i bezpieczeństwo;
  • wzmocnienie orientacji rynkowej, konkurencyjności, w powiązaniu z badaniami, technologią i cyfryzacją;
  • przyczynianie się do ochrony różnorodności biologicznej, wzmacniające usługi ekosystemowe i chroniące siedlisko i krajobrazy.

Regulacje w zakresie Systemu Wiedzy i Innowacji Rolniczych[edytuj | edytuj kod]

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady UE z 2018 r. stwierdzono, że państwa członkowskie zapewnią w planie strategicznym WPR na lata 2021–2027 działania systemu wiedzy i innowacji rolniczych[7]. System powinien sprzyjać dzieleniu się wiedzą, zapewnić wzrost innowacji i cyfryzacji na obszarach wiejskich. Wspólnota ustanowi strukturę organizacyjną europejskiego i krajowego systemu wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa, która została pomyślana jako pomost wymiany praktyk organizacyjnych i wiedzy między osobami, organizacjami i instytucjami. System ma sprzyjać rozwijaniu i wykorzystaniu wiedzy na potrzeby rolnictwa oraz powiązanych dziedzin na obszarach wiejskich. System jest odpowiedzialny za usługi doradcze, sieci badawcze i sieci Europejskiego Partnerstwa Innowacyjnego (EIP-AGRI). W systemie ważne miejsce zajmuje strategia rozwoju technologii cyfrowych w rolnictwie oraz strategia stosowania tych technologii. Wskazano na potrzebę poprawy skuteczności i efektywności interwencji w ramach planu strategicznego WPR.

W perspektywie finansowej na lata 2021–2027 system wiedzy i innowacji rolniczych znalazł odzwierciedlenie w planie strategicznym WPR. Zakłada się, że rolnictwo stanie się bardziej zmodernizowane, uproszczone, inteligentne, nowoczesne i zrównoważone. Nacisk położono na ochronę środowiska i przeciwdziałanie zmianom klimatu, na integrację środowiska i współdziałanie producentów.

W rozporządzeniu PE i Rady UE z 2020 r. ustanowiono przepisy przejściowe, które przesuwają wejście w życie o dwa lata Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich i Europejskiego Funduszu Gwarancji Rolnej[8][9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bogdan Wawrzyniak, Przegląd Systemów Doradztwa Rolniczego (FAS) i Systemów Wiedzy i Innowacji Rolniczych (AKIS) w krajach członkowskich UE, „Zagadnienia Doradztwa Rolniczego”, 2, 2019.
  2. Preparing for future AKIS in Europe Standing Committee on Agricultural Research (SCAR), [w:] 4th Report of the Strategic Working Group on Agricultural Knowledge and Innovation Systems (AKIS), DG AGRI, Brussels 2019.
  3. Bogdan Wawrzyniak, Miejsce systemu doradztwa rolniczego w nowej perspektywie finansowej WPR 2021-2027, „Zagadnienia Doradztwa Rolniczego”, 1, 2020.
  4. Józef Kania, System Wiedzy i Informacji Rolniczej w rolnictwie polskim, „Prace Naukowe Uniwersytetu konomicznego we Wrocławiu”, 360, Wrocław 2014.
  5. Van Oost, I. Integrating advisors in the AKIS to foster the sharing of knowledge and innovation for agriculture and rural areas. Presentation to EIP AGRI Web Seminar «CAP Strategic Plans: the key role of AKIS in Member States» [online], 18 września 2020 (ang.).
  6. Józef Kania i inni, System transferu wiedzy dla sektora rolno-spożywczego – oczekiwane kierunki rozwoju, „Polish Journal of Agronomy”, 7, 2011, s. 22–28.
  7. Wniosek Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 1 czerwca 2018 r. ustanawiające przepisy dotyczące wsparcia na podstawie planów strategicznych sporządzanych przez państwa członkowskie w ramach wspólnej polityki rolnej (planów strategicznych WPR) i finansowanych z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 [online] [dostęp 2021-08-26] (pol.).
  8. Dz. Urz. UE L 437 z 23.12.2020
  9. CELEX: 32020R2220