System londyński
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ruchy |
1. d4, Sf3, Gf4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kod ECO |
D02, A46, A48 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pochodzenie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nazwany po |
Turniej w Londynie (1922) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rodzic |
Otwarcie pionem hetmańskim |
System londyński (ang. London System) – otwarcie szachowe, w którym białe rozpoczynają ruchem 1. d4 (zagranie 1. Sf3 również może prowadzić do systemu londyńskiego), ale nie przechodzą do gambitu hetmańskiego, a zamiast tego decydują się na szybki rozwój czarnopolowego gońca. Prowadzi to często do zamkniętej gry. System Londyński można grywać przeciwko praktycznie każdej obronie czarnych i dlatego posiada mniejszą ilość teorii niż wiele innych otwarć.
Pierwszym profesjonalnym zwolennikiem i propagatorem systemu londyńskiego był brytyjski szachista James Mason, od którego wywodzi się inna nazwa tego otwarcia tj. Mason Variation[1].
W meczach o mistrzostwo świata, system londyński został zagrany po raz pierwszy w 2023 roku podczas 6. partii pojedynku Niepomniaszczij–Ding, zakończoną zwycięstwem białych (Ding)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stephan Oliver Platz: James Mason and the London System. chessbase.com, 2019-02-19. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).
- ↑ World Chess Championship 2023 Game 6 As It Happened: Ding Liren makes another comeback to beat Ian Nepomniachtchi. Sports News, The Indian Express. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).