Szara Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok na Mały Giewont z północno-wschodniej strony

Szara Turnia (ok. 1650 m) – jedna z turni w Małym Giewoncie w Tatrach Zachodnich. Jest najwybitniejszą z wszystkich turni Małego Giewontu i jest dobrze widoczna z Zakopanego, szczególnie porankiem. Znajduje się na północno-wschodniej grani Skrajnej Giewonckiej Baszty (ok. 1725 m), oddzielona od jej wierzchołka Szarą Przełączką (ok. 1640 m). Ma dwa wierzchołki, nieco wyższy jest południowy. Z płytkiego i trawiastego siodełka między tymi wierzchołkami opada zacięcie. Jest ono urwiste i ciągnie się przez całą długość ściany. Północne ściany Szarej Turni opadają do Szarego Żlebu. W górnej części ściany północnego wierzchołka Szarej Turni jest częściowo trawiasty, częściowo płytowy zachód[1]. Szara Turnia jak cały masyw Małego Giewontu zbudowana jest ze skał osadowych – wapieni i dolomitów[2].

W latach 80. XX wieku na Szarą Turnię wspinali się taternicy. Pierwsze przejście: Jacek Jania i Stanisław Kurek 10 sierpnia 1988 r. Ocenili przejście na VI+ stopień w skali trudności UIAA[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Władysław Cywiński, Tatry. Giewont, Poronin: Wyd. Górskie, 1994, ISBN 978-83-7104-002-3.
  2. Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.