Tchórzofretka

Tchórzofretka, tchórz hodowlany – mieszaniec z rodziny łasicowatych, hodowlana odmiana tchórza zwyczajnego (Mustela putorius) pochodząca ze skrzyżowania z jego udomowioną formą albinotyczną – fretką domową^[1] (Mustela putorius f. furo).

Tchórzofretka ceniona jest jako zwierzę futerkowe, laboratoryjne i domowe^{[potrzebny przypis]}. W przemyśle futrzarskim skóry tchórzofretek (elki) są wykorzystywane głównie do wyrobu konfekcji damskiej (pelisy, kołnierze i czapki)^[2]. Poza dobrą okrywą włosową charakteryzuje się także dużą płodnością^[3].

W języku potocznym nazwa tchórzofretka jest często utożsamiana z fretką domową.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Słownik języka polskiego. red. nauk. Mieczysław Szymczak. T. 3: R-Z Wyd. 7 zm. i popr.. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 485. ISBN 978-83-01-13769-4.
↑ Multimedialna Encyklopedia Powszechna PWN (edycja 2009). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-61492-04-7.
↑ TadeuszT. Michalec TadeuszT., Technologia Garbarstwa i Futrzarstwa, wyd. II popr., Wyższa Szkoła Inżynierska im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu, ISSN 0860-9241 .

[1] Słownik języka polskiego. red. nauk. Mieczysław Szymczak. T. 3: R-Z Wyd. 7 zm. i popr.. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 485. ISBN 978-83-01-13769-4.

[2] Multimedialna Encyklopedia Powszechna PWN (edycja 2009). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-61492-04-7.

[3] TadeuszT. Michalec TadeuszT., Technologia Garbarstwa i Futrzarstwa, wyd. II popr., Wyższa Szkoła Inżynierska im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu, ISSN 0860-9241 .

[1]

[2]

[3]