Tomasz Holizna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Holizna
Instrumenty

akordeon

Tomasz Holizna – polski akordeonista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. Wandy Kossakowej w Sanoku, ukończył klasy I stopnia (1991) i II stopnia (1997)[1] [2]. W 1993 został stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci, w 1996 otrzymał stypendium Ministerstwo Kultury i Sztuki[3]. Absolwent studiów na Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie akordeonu z 2002[2][4]. Podczas studiów występował w Filharmonii Pomorskiej[5]

Występował jako śpiewak w Warszawskiej Operze Kameralnej[2]. W latach 1999-2006 też członkiem Warszawskiego Kwintetu Akordeonowego (V akordeon; wraz z nim Maciej Kandefer)[6]

Został współprowadzącym szkołę muzyczną w Irlandii[5].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Laureat wielu nagród i wyróżnień w konkursach muzycznych[5][7][8]
  • Nagroda Miasta Sanoka za rok 1996 w dziedzinie kultury i sztuki III stopnia „za osiągnięcia artystyczne” 8wspólnie z Maciejem Kandeferem)[9][10][11]
  • Nagroda Wojewody Krośnieńskiego (1998)[12]
  • Wygrana w Ogólnopolskim Konkursie Akordeonowym w Bydgoszczy w kategorii zawodowej (2001)[2][13]
  • Nominacja do nagrody Fryderyki 2004 w kategorii „Album Roku – Muzyka Kameralna” (z zespołem Warszawski Kwintet Akordeonowy)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. PSM 2017 ↓, s. 34, 36.
  2. a b c d Oberc 2014 ↓, s. 537.
  3. PSM 2017 ↓, s. 74, 76, 83.
  4. PSM 2017 ↓, s. 110.
  5. a b c Edyta Wilk: Wzruszająca uroczystość w PSM. tygodniksanocki.pl, 2017-07-11. [dostęp 2022-12-10].
  6. Warszawski Kwintet Akordeonowy. polmic.pl. [dostęp 2022-12-10].
  7. Osiągnięcia uczniów prof. ośw. Andrzeja Smolika. psmsanok.pl. [dostęp 2022-12-10].
  8. PSM 2017 ↓, s. 63, 64, 65, 66, 69, 72, 77, 80.
  9. Nagrody Rady Miasta za rok 1996 wręczone. „Tygodnik Sanocki”. Nr 30 (298), s. 1, 3, 25 lipca 1997. 
  10. Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 339, 2001. ISSN 0557-2096. 
  11. PSM 2017 ↓, s. 83.
  12. PSM 2017 ↓, s. 90.
  13. PSM 2017 ↓, s. 106.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]