Trzeci wiek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Trzeci wiek, także jesień życiaeufemistyczne określenie starości (podeszłego wieku), najczęściej po przejściu na emeryturę.

Termin ten stosuje się co najmniej w dwóch znaczeniach:

  • W znaczeniu społeczno-biologicznym jest to trzeci i ostatni okres po młodości (niepełnoletniość, niedojrzałość) i wieku średnim (pełnoletniość, zakładanie rodziny i wychowywanie potomstwa). W tym znaczeniu do okresu tego zalicza się umownie ludzi po 50. roku życia.

Trzeci wiek jest zwykle uznawany za ostatni etap życia człowieka. Od niedawna mówi się jednak coraz częściej o okresie czwartego wieku: późnej starości (po 80. roku życia)[1][2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trzeci wiek, czwarty wiek – wymiary (nie)zależności na rynku pracy. Witryna internetowa Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej > Aktualności > Seniorzy. [dostęp 2018-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-26)].
  2. Janusz Czapiński, Piotr Błędowski, Aktywność społeczna osób starszych w kontekście percepcji Polaków, „Diagnoza społeczna. Raport tematyczny 2013”, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich, 2013, ISBN 978-83-61638-75-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]