Uładzimir Majorau

Uładzimir Majorau
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1952 ; Horki
	Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji
Okres	od 27 października 2008; do 2012
	Przewodniczący Homelskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego
Okres	od ?; do ?
	Odznaczenia

Uładzimir Siarhiejewicz Majorau (biał. Уладзімір Сяргеевіч Маёраў^[a], ros. Владимир Сергеевич Майоров, Władimir Siergiejewicz Majorow; ur. 6 listopada 1952 w Horkach) – białoruski zootechnik, działacz państwowy i polityk, w latach 2008–2012 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 listopada 1952 roku w Horkach, w obwodzie mohylewskim Białoruskiej SRR, ZSRR. Ukończył Białoruską Państwową Akademię Gospodarstwa Wiejskiego ze specjalnością „zootechnika”, Białoruski Instytut Mechanizacji Gospodarstwa Wiejskiego, uzyskując wykształcenie ekonomisty organizatora i Białoruską Filię Międzynarodowego Instytutu Zarządzania, uzyskując wykształcenie menedżera. Pracę rozpoczął jako starszy zootechnik Homelskiego Międzygospodarczego Zjednoczenia „Swinoprom”. Odbył służbę w szeregach Armii Radzieckiej. Następnie pracował jako starszy zootechnik Zarządu Gospodarstwa Wiejskiego, instruktor oddziału organizacyjno-instruktorskiego Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego, instruktor Homelskiego Komitetu Rejonowego Komunistycznej Partii Białorusi, przewodniczący Kolektywno-Akcyjnego Gospodarstwa „Bobowiczskoje” w rejonie homelskim, pierwszy zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Gospodarstwa Wiejskiego i Żywności Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego, przewodniczący Homelskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego^[1].

27 października 2008 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji z Homelskiego Wiejskiego Okręgu Wyborczego Nr 37^[2]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Stałej Komisji ds. Rolnych^[1]. Od 13 listopada 2008 roku był członkiem Narodowej Grupy Republiki Białorusi w Unii Międzyparlamentarnej^[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal „Za Zasługi w Pracy”;
Gramota Pochwalna Prezydium Rady Najwyższej Republiki Białorusi^[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Uładzimir Majorau jest żonaty, ma dwóch synów i córkę^[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Сяргеевіч Маёраў (czyt. Uładzimier Siarhiejewicz Majorau).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Майоров Владимир Сергеевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-06-03]. (ros.).
↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2016-06-03]. (ros.).
↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 13 ноября 2008 г. №40-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-11-13. [dostęp 2016-05-03]. (ros.).

[a1-1] Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Сяргеевіч Маёраў (czyt. Uładzimier Siarhiejewicz Majorau).

[a-2] Майоров Владимир Сергеевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-06-03]. (ros.).

[b-3] В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2016-06-03]. (ros.).

[c-4] В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 13 ноября 2008 г. №40-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-11-13. [dostęp 2016-05-03]. (ros.).

[a]

[1]

[2]

[3]