UIC-Y

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wagony standardu UIC-Y (112A i 111A)

UIC-Y – standard wagonów pasażerskich dostosowanych do ruchu międzynarodowego wprowadzony przez Międzynarodowy Związek Kolei. Przyjęty w 1961 i stosowany do dziś[1].

Wagony spełniające standard UIC-Y wyposażone są m.in. w:

  • drzwi wejściowe (zewnętrzne) skrzydłowo-łamane;
  • standardowe mostki przejściowe z zabudowanymi wałkami gumowymi na zewnątrz ścian czołowych wagonu;
  • ogrzewanie parowe i elektryczne lub nawiewne;
  • instalację rozgłoszeniową;
  • 9 przedziałów w klasie pierwszej, 10 przedziałów w klasie drugiej;
  • 6 miejsc w przedziale klasy pierwszej, 8 w klasie drugiej;
  • długość ze zderzakami 24,5 metra.

Standardy UIC-Y spełniają wagony polskiej budowy typów m.in. 110A, 111A, 112A, 113A, 120A, 609A i pochodnych.

Następcą standardu UIC-Y jest wprowadzony w latach 70. UIC-Z.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Typy wagonów pasażerskich według UIC. [dostęp 2020-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-17)].