Uniwersalny pilot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pilot uniwersalny Harmony 670

Uniwersalny pilot (ang. universal remote) – pilot zdalnego sterowania, który umożliwia obsługę nawet kilkudziesięciu różnych urządzeń elektronicznych. Przed rozpoczęciem pracy, uniwersalny pilot powinien być dobrze zaprogramowany przez użytkownika.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy uniwersalny pilot (patent USA 4774511; pod marką Magnavox) został wprowadzony z dniem 30 maja 1985 roku przez holenderskie przedsiębiorstwo elektroniczne Philips[1][2], wynalazcami byli Robin Rumbolt, William McIntyre i Larry Goodson z North American Philips Consumer Electronics[3].

W 1987 roku przedsiębiorstwo CL 9 opracowało pierwszy programowalny uniwersalny pilot, który został nazwany „CORE”[2], wynalazcami byli natomiast Steve Wozniak i Charles H. Van Dusen[4]. W marcu tego samego roku Steve Ciarcia napisał artykuł dla magazynu Byte, pt. „Build a Trainable Infrared Master Controller”, artykuł opisuje uniwersalny pilot z możliwością wgrania ustawień na komputer[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. US 4774511 [online], worldwide.espacenet.com [dostęp 2021-06-10] (ang.).
  2. a b A History of the Universal Remote: Never Great, Better Than Nothing [online], Vice [dostęp 2021-06-08] (ang.).
  3. What is a Universal Remote Control, Anyway? [online], Universal Remote Reviews, 10 maja 2019 [dostęp 2021-06-10] (ang.).
  4. US 4918439 [online], worldwide.espacenet.com [dostęp 2021-06-10] (ang.).
  5. Steve Ciarcia (marzec 1987): Build a Trainable Infrared Master Controller, Byte, t. 12, wyd. 3, s. 113–123, na podstawie URL-u: http://portal.acm.org/citation.cfm?id=25992