Urraka López de Haro

Urraka López de Haro
	królowa Galicji i Leónu
Okres	od maja 1187; do 22 stycznia 1188
Jako żona	Ferdynanda II
	Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1160
Data i miejsce śmierci	między 1226 a 1230 ; Oviedo
Ojciec	Lope Díaz I de Haro
Matka	Aldonza Ruiz de Castro
Mąż	Nuño Meléndez; od ok. 1180
Dzieci	María Núñez
Mąż	Ferdynand II; od maja 1187; do 22 stycznia 1188
Dzieci	García Fernández,; Sancho Fernández
	Multimedia w Wikimedia Commons

Urraka López de Haro (ur. ok. 1160, zm. między 1226 a 1230^[1]) – królowa Galicji i Leónu jako żona Ferdynanda II.

Urraka był córką hrabiego Lope Díaz I de Haro i jego żony Aldonzy Ruiz de Castro^[2].

Urraka po raz pierwszy wyszła za mąż około 1180 roku za krewnego swojej matki Nuño Meléndeza (ok. 1180). Małżeństwo to miało córkę Marię^[3].

Około 1182 roku Urraka została kochanką króla Ferdynanda II, już po śmierci jego drugiej żony Teresy Fernández de Traba. Urraka miała z królem synów: Garcíę i Sancho. W maju 1187 roku Ferdynand II poślubił Urrakę. Urraka usiłowała przeforsować, by Sancho, syn jej i Ferdynanda, został następcą tronu. Na przeszkodzie stało to, że Ferdynand miał już starszego syna Alfonsa z małżeństwa z Urraką Portugalską. Urraka López dowodziła, że Alfons nie może odziedziczyć tronu w związku z faktem, że małżeństwo jego rodziców zostało unieważnione z powodu ich zbyt bliskiego pokrewieństwa. Urraka doprowadziła do tego, że Alfons musiał opuścić dwór. Jednak po śmierci króla Ferdynanda II 22 stycznia 1188 roku, możni Leónu poparli roszczenia do tronu jego starszego syna i kolejnym królem został Alfons. Natomiast Urraka musiała szukać schronienia w Kastylii^[2].

W 1222 roku Urraka ufundowała klasztor Santa María la Real w Vileña, w którym sama została zakonnicą (wprawdzie była fundatorką klasztoru, ale nie była jego opatką)^[2]^[1].

Urraka zmarła pomiędzy rokiem 1226 a 1230. Została pochowana w grobowcu umieszczonym w prezbiterium kościoła w klasztorze, który założyła. Po zniszczeniu klasztoru przez pożar w 1970 roku jej grobowiec trafił do muzeum w Vileña, a następnie do muzeum w Burgos.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Fernando Gutiérrez Baños. Una nota sobre escultura castellana del siglo XIII: Juan González, el pintor de las imágenes de Burgos, y el sepulcro de doña Mayor Guillén de Guzmán en el convento de Santa Clara de Alcocer (Guadalajara). „ Archivo Espanol de Arte”. 88 (349), s. 37-52, 2015. ISSN 0066-5061. [dostęp 2020-04-07]. (hiszp.).
↑ ^a ^b ^c Manuel Recuero Astray: Urraca López de Haro. Real Academia de la Historia. [dostęp 2020-04-07]. (hiszp.).
↑ Alfonso García Leal. Los condes Fruela Muñoz y Pedro Fláinez: La formación de un patrimonio señorial. „Anuario de Estudios Medievales”. 36/1, s. 117-138, 2006. ISSN 0066-5061. [dostęp 2020-04-07]. (hiszp.).

[FGB-1] Fernando Gutiérrez Baños. Una nota sobre escultura castellana del siglo XIII: Juan González, el pintor de las imágenes de Burgos, y el sepulcro de doña Mayor Guillén de Guzmán en el convento de Santa Clara de Alcocer (Guadalajara). „ Archivo Espanol de Arte”. 88 (349), s. 37-52, 2015. ISSN 0066-5061. [dostęp 2020-04-07]. (hiszp.).

[MRA-2] Manuel Recuero Astray: Urraca López de Haro. Real Academia de la Historia. [dostęp 2020-04-07]. (hiszp.).

[AGL-3] Alfonso García Leal. Los condes Fruela Muñoz y Pedro Fláinez: La formación de un patrimonio señorial. „Anuario de Estudios Medievales”. 36/1, s. 117-138, 2006. ISSN 0066-5061. [dostęp 2020-04-07]. (hiszp.).

[1]

[2]

[3]