We Too Are One
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Eurythmics | ||||
| Wydany |
11 września 1989 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
sierpień 1988 – maj 1989 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
47:19 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
We Too Are One – album brytyjskiego duetu Eurythmics, wydany w 1989 roku.
Ogólne informacje[edytuj | edytuj kod]
Był to ósmy album studyjny Eurythmics i ostatni przed rozpadem zespołu w 1990 roku. Zawierał utwory utrzymane w stylu pop-rockowym i stylistycznie nawiązywał nieco do albumów Be Yourself Tonight i Revenge. Płytę promowało pięć singli, z których najpopularniejsze to „Revival”, „Angel” i „Don’t Ask Me Why”. Po wydaniu płyty zespół wyruszył w pożegnalną trasę koncertową, nazwaną Revival Tour. Po tym tournée zespół zawiesił działalność na prawie całą dekadę.
Płyta spotkała się generalnie z dobrym przyjęciem przez publiczność, debiutując w Wielkiej Brytanii na miejscu 1. listy sprzedaży, choć opinie krytyków były w większości nieprzychylne.
14 listopada 2005 wytwórnia Sony BMG wydała ekskluzywne reedycje ośmiu pierwszych albumów studyjnych Eurythmics wzbogacone o dodatkowe utwory, w tym We Too Are One z nagraniami ze stron B singli oraz niepublikowanym wcześniej utworem.
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
- „We Two Are One” – 4:32
- „The King and Queen of America” – 4:31
- „(My My) Baby’s Gonna Cry” – 4:54
- „Don’t Ask Me Why” – 4:21
- „Angel” – 5:10
- „Revival” – 4:06
- „You Hurt Me (And I Hate You)” – 4:23
- „Sylvia” – 4:44
- „How Long?” – 4:41
- „When the Day Goes Down” – 5:57
Dodatkowy materiał (reedycja z 2005 roku)
- 11. „Precious” – 3:36
- 12. „See No Evil” – 4:14
- 13. „The King and Queen of America” (Dance Remix) – 6:11
- 14. „Angel” (Choir Version) – 5:47
- 15. „Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me” – 3:24
Twórcy[edytuj | edytuj kod]
Eurythmics
Muzycy towarzyszący
- Charlie Wilson – wokal wspierający
- Chucho Merchán – gitara basowa
- Pat Seymour – syntezator
- Olle Romo – perkusja
Single[edytuj | edytuj kod]
- 1989: „Revival”
- 1989: „Don’t Ask Me Why”
- 1990: „The King and Queen of America”
- 1990: „Angel”
- 1990: „(My My) Baby’s Gonna Cry”
Pozycje na listach[edytuj | edytuj kod]
| Kraj | Pozycja |
|---|---|
| Wielka Brytania[5] | 1 |
| Stany Zjednoczone[6] | 34 |
| Niemcy[7] | 4 |
| Szwajcaria[8] | 2 |
| Austria[9] | 20 |
| Włochy[10] | 6 |
| Szwecja[11] | 1 |
| Norwegia[12] | 3 |
| Australia[13] | 7 |
| Nowa Zelandia[14] | 8 |
Certyfikaty i sprzedaż[edytuj | edytuj kod]
| Kraj | Certyfikat | Sprzedaż |
|---|---|---|
| Australia (ARIA) | platynowa płyta[15] | 70 000+[16] |
| Francja (SNEP) | złota płyta[17] | 100 000+[17] |
| Hiszpania (Promusicae) | złota płyta[18] | 50 000+[19] |
| Kanada (MC) | platynowa płyta[20] | 100 000+[21] |
| Szwajcaria (IFPI Schweiz) | złota płyta[22] | 25 000+[23] |
| Szwecja (GLF) | platynowa płyta[24] | 100 000+[25] |
| Wielka Brytania (BPI) | platynowa płyta[26] | 600 000+[27] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Eurythmics – We Too Are One. Discogs. [dostęp 2023-10-04]. (ang.).
- ↑ We Too Are One w serwisie AllMusic.
- ↑ PopMatters Music Interview | This Is What the Future Sounded Like
- ↑ Robert Christgau: CG: Eurythmics
- ↑ Chart Stats. Dostęp: 2009-08-04.
- ↑ AllMusic - Eurythmics. Dostęp: 2009-08-04.
- ↑ Charts-Surfer. Dostęp: 2009-10-27.
- ↑ The Official Swiss Charts. Dostęp: 2009-08-04.
- ↑ Austrian Charts. Dostęp: 2009-08-04.
- ↑ Hit Parade Italia. Dostęp: 2009-10-28.
- ↑ Swedish Charts. Dostęp: 2009-08-04.
- ↑ Norwegian Charts. Dostęp: 2009-08-04.
- ↑ Australian Charts. Dostęp: 2009-08-04.
- ↑ New Zealand Charts. Dostęp: 2009-10-28.
- ↑ ARIA – historia notowań Eurythmics [online], 27 lutego 2020 [dostęp 2023-12-19] (ang.).
- ↑ Accreditations [online], ARIA [dostęp 2023-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-16] (ang.).
- ↑ a b Les Certifications & Les Ventes, InfoDisc, 1989 [dostęp 2023-12-19] (fr.). (Wpisać „Eurythmics" w polu wyszukiwarki.)
- ↑ Fernando Salaverri, Sólo éxitos: año a año, 1959–2002, 2005, s. 927, ISBN 84-8048-639-2 [dostęp 2023-12-19] (hiszp.).
- ↑ Standard for Certifying Awards of Countries, [w:] The Recording Industry in Japan 2005, RIAJ, 2005, s. 23 [dostęp 2023-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-04] (ang.).
- ↑ Gold/Platinum, Music Canada, 25 października 1989 [dostęp 2023-12-19] (ang.).
- ↑ Certification Definitions [online], Music Canada [dostęp 2023-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-01] (ang.).
- ↑ Edelmetall, hitparade.ch, 1989 [dostęp 2023-12-19] (niem.).
- ↑ Edelmetall – Vergabe-Reglement – Chronik [online], hitparade.ch [dostęp 2023-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-12] (niem.).
- ↑ Guld- och Platinacertifikat − År 1987−1998, Ifpi Sverige, 4 października 1989, s. 4, 35 [dostęp 2023-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-17] (szw.).
- ↑ Guld & Platina gränser [online] [dostęp 2023-12-19] (szw.).
- ↑ Eurythmics – „We Too Are One” [online], BPI, 1 czerwca 1990 [dostęp 2023-12-19] (ang.).
- ↑ Certification Levels [online], BPI [dostęp 2023-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-07] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona zespołu. eurythmics.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-22)].