Wiesław Kaczmarek (dziennikarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Kaczmarek
Data i miejsce urodzenia

23 października 1920
Łódź

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1976
Łódź

Zawód, zajęcie

dziennikarz sportowy

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Złota odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”

Wiesław Kaczmarek (ur. 23 października 1920 w Łodzi[1][2], zm. 1 lutego 1976[3][4], tamże[1]) – polski dziennikarz sportowy oraz poseł Krajowej Rady Narodowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1938 był reporterem w łódzkich dziennikach: „Dzienniku Ludowym”, „Głosie Porannym[2] i w „Sporcie Szkolnym[5]. W tym samym roku został członkiem Młodzieży Socjalistycznej przy PPS[2].

Podczas II wojny światowej był redaktorem „Młodzi Idą” i sekretarz redakcji „Robotnika[5]. Do 1948 działał w ruchu socjalistycznym, w Łodzi (m.in. w: Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, Polscy Socjaliści) w Łodzi[1]. W 1945 był zaangażowany w reaktywację „Przeglądu Sportowego[1], którego został redaktorem[5]. Jako dziennikarz współpracował także z „Kurierem Popularnym[6] (jako kierownik działu sportowego)[5], „Głosem Robotniczym” i „Dziennikiem Łódzkim[6]. W latach 1949–1976 pracował w redakcji katowickiej gazety „Sport[1].

Był posłem Krajowej Rady Narodowej (1943-1947)[7], wybranym z ramienia PPS. Zgłoszony do KRN przez TUR-młodzież. Funkcję posła pełnił od 3 maja 1945. Był członkiem Komisji Kultury i Sztuki oraz Komisji Propagandowej[2]. Ponadto Kaczmarek był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, wiceprezesem Zarządu Głównego Klubu Dziennikarzy Sportowych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Zarządu Oddziału Klubu Dziennikarzy Sportowych w Lodzi[7].

Pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi (kw. 9, rz. 30, grób 12)[4][6].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Kaczmarka Klub Dziennikarzy Sportowych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich ustanowił Nagrodę Młodych dla dziennikarzy sportowych (przyznawana najlepszemu polskiemu dziennikarzowi sportowemu, który nie ukończył 30 lat). Jej laureatami byli m.in.: Jacek Korczak-Mleczko (1978)[8], Piotr Górski (1986)[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Bogdan Tuszyński, Bardowie sportu: wydawnictwo z okazji 50-lecia Klubu Dziennikarzy Sportowych, Fundacja Dobrej Książki, 2009, ISBN 978-83-86320-98-1 [dostęp 2023-09-18] (pol.).
  2. a b c d Parlamentarzyści – Pełny opis rekordu [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2023-09-18].
  3. nekrolog, „Dziennik Popularny” (28), bc.wbp.lodz.pl, 4 lutego 1976 [dostęp 2023-09-18].
  4. a b Cmentarz – strona główna [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-09-18].
  5. a b c d Bogdan Tuszyński, Prasa i sport, 1881-1981, Sport i Turystyka, 1981, ISBN 978-83-217-2353-2 [dostęp 2023-09-18] (pol.).
  6. a b c Ireneusz Kampinowski, Szlakiem pamięci, wyd. 5, 2022, s. 15.
  7. a b Regionalia Ziemi Łódzkiej, „Dziennik Popularny” (27), bc.wbp.lodz.pl, 3 lutego 1976 [dostęp 2023-09-18].
  8. Redaktor Jacek Korczak-Mleczko spoczął na Starych Powązkach [online], polsatsport.pl, 10 października 2022 [dostęp 2023-09-18] (pol.).
  9. Beata Cynkier, Kto jest kim w Polsce, PAI, 2001, ISBN 978-83-223-2691-6 [dostęp 2023-09-18] (pol.).