Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Taśma filmowa 35 mm

Zajawka artykułu Taśma filmowa 35 mm

'''[[Taśma filmowa 35 mm]]''' jest najczęściej używanym formatem materiału filmowego wykorzystywanego zarówno w [[fotografia|fotografii]], jak i [[kinematografia|kinematografii]]. Taśma tego standardu została opracowana w [[1892]] przez Williama Dicksona oraz [[Thomas Alva Edison|Thomasa Edisona]] na podstawie dostarczonego przez [[George Eastman|George’a Eastmana]] materiału [[błona fotograficzna|światłoczułego]] i jest wykorzystywana do dzisiaj w prawie niezmienionej formie. Materiał światłoczuły, z którego wytwarza się taśmę ma postać pasków o szerokości 35 mm, skąd wywodzi się nazwa standardu, perforowanych na obu brzegach. Jako standard perforacji wybrano po 4 otwory na jeden cykl obrazu (pojedynczą klatkę) rozmieszczone po obu stronach taśmy filmowej, co dawało 16 klatek na [[Stopa (miara)|stopę]] długości taśmy (negatywy fotograficzne posiadają zazwyczaj po 8 otworów perforacji na klatkę). ''[[Taśma filmowa 35 mm|Czytaj więcej …]]''

Taśma filmowa 35 mm jest najczęściej używanym formatem materiału filmowego wykorzystywanego zarówno w fotografii, jak i kinematografii. Taśma tego standardu została opracowana w 1892 przez Williama Dicksona oraz Thomasa Edisona na podstawie dostarczonego przez George’a Eastmana materiału światłoczułego i jest wykorzystywana do dzisiaj w prawie niezmienionej formie. Materiał światłoczuły, z którego wytwarza się taśmę ma postać pasków o szerokości 35 mm, skąd wywodzi się nazwa standardu, perforowanych na obu brzegach. Jako standard perforacji wybrano po 4 otwory na jeden cykl obrazu (pojedynczą klatkę) rozmieszczone po obu stronach taśmy filmowej, co dawało 16 klatek na stopę długości taśmy (negatywy fotograficzne posiadają zazwyczaj po 8 otworów perforacji na klatkę). Czytaj więcej …

Ostatnia ekspozycja: 2013-08-09

Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.

2008-03-03

Taśma filmowa 35 mm jest najczęściej używanym formatem materiału filmowego wykorzystywanego zarówno w fotografii jak i kinematografii. Taśma tego standardu została opracowana w 1892 przez Williama Dicksona oraz Thomasa Edisona na podstawie dostarczonego przez George'a Eastmana materiału światłoczułego i jest wykorzystywana do dzisiaj w prawie niezmienionej formie. Materiał światłoczuły, z którego wytwarza się taśmę ma postać pasków o szerokości 35 mm, skąd wywodzi się nazwa standardu, perforowanych na obu brzegach(negatywy fotograficzne posiadają zazwyczaj po 8 otworów perforacji na klatkę). Na przełomie XIX i XX wieku wykorzystywano taśmy filmowe o bardzo różnych szerokościach, które opracowywano niezależnie, a ich szerokość wynosiła od 13 do 75 mm (od 0,51 do 2,95 cala. W 1909 ostatecznie ustalono, że 35 mm będzie standardem szerokości taśmy filmowej i pozostał on podstawowym rozmiarem zarówno do rejestracji jak i odtwarzania filmów mimo tego, że z biegiem lat pojawiały się węższe i szersze rodzaje taśm filmowych. Rozmiar 35 mm uznano za optymalny między kosztem materiału filmowego a oferowanej przez niego jakości obrazu. Wszechobecność projektorów na 35 milimetrową taśmę w kinach spowodowała, że jest to obecnie jedyny tak powszechny standard projekcji filmów na świecie.

2008-04-27

Taśma filmowa 35 mm jest najczęściej używanym formatem materiału filmowego wykorzystywanego zarówno w fotografii jak i kinematografii. Taśma tego standardu została opracowana w 1892 przez Williama Dicksona oraz Thomasa Edisona na podstawie dostarczonego przez George'a Eastmana materiału światłoczułego i jest wykorzystywana do dzisiaj w prawie niezmienionej formie. Materiał światłoczuły, z którego wytwarza się taśmę ma postać pasków o szerokości 35 mm, skąd wywodzi się nazwa standardu, perforowanych na obu brzegach. Jako standard perforacji wybrano po 4 otwory na jeden cykl obrazu (pojedynczą klatkę) rozmieszczone po obu stronach taśmy filmowej, co dawało 16 klatek na stopę długości taśmy (negatywy fotograficzne posiadają zazwyczaj po 8 otworów perforacji na klatkę).

2013-08-02

Taśma filmowa 35 mm – wprowadzona została jako standard szerokości dla taśm filmowych w 1909 roku. Wcześniej wykorzystywano taśmy filmowe o bardzo różnych szerokościach w granicach od 13 do 75 mm (od 0,51 do 2,95 cala), które opracowywano niezależnie. Standardowa taśma pozostała podstawowym rozmiarem zarówno do rejestracji, jak i odtwarzania filmów, mimo tego że z biegiem lat pojawiały się węższe i szersze rodzaje taśm filmowych. Rozmiar 35 mm uznano za optymalny między kosztem materiału filmowego, a oferowaną przez niego jakością obrazu. Wszechobecność projektorów na 35-milimetrową taśmę w kinach spowodowała, że jest to jedyny tak powszechny standard projekcji filmów na świecie. Czytaj więcej…

2013-08-09

Taśma filmowa 35 mm – wprowadzona została jako standard szerokości dla taśm filmowych w 1909 roku. Wcześniej wykorzystywano taśmy filmowe o bardzo różnych szerokościach w granicach od 13 do 75 mm (od 0,51 do 2,95 cala), które opracowywano niezależnie. Standardowa taśma pozostała podstawowym rozmiarem zarówno do rejestracji, jak i odtwarzania filmów, mimo tego że z biegiem lat pojawiały się węższe i szersze rodzaje taśm filmowych. Rozmiar 35 mm uznano za optymalny między kosztem materiału filmowego, a oferowaną przez niego jakością obrazu. Wszechobecność projektorów na 35-milimetrową taśmę w kinach spowodowała, że jest to jedyny tak powszechny standard projekcji filmów na świecie. Czytaj więcej…