Przejdź do zawartości

Wikipedia:Dobre Artykuły/zajawki/Błękitny krzyż (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

2020-09-10[edytuj | edytuj kod]

Błękitny krzyż – polski fabularno-dokumentalny film wojenny z 1955 roku w reżyserii Andrzeja Munka, zrealizowany na podstawie opowiadania Adama Liberaka Wyprawa po życie. Film rekonstruuje autentyczną akcję Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, które w lutym 1945 roku dokonało ewakuacji partyzanckiego szpitala górskiego przez niemiecko-radziecką linię frontu podczas II wojny światowej. W Błękitnym krzyżu, do którego komentarz odczytywał Gustaw Holoubek, wystąpiła część uczestników tamtej akcji, między innymi Stanisław Gąsienica Byrcyn i Stanisław Marusarz. Błękitny krzyż był dla Munka pomostem między jego dotychczasową twórczością dokumentalną a późniejszymi osiągnięciami w zakresie filmu fabularnego. Eksperyment polegający na połączeniu dwóch rodzajów filmowych nie przypadł jednak do gustu ówczesnym krytykom filmowym, którzy wytykali Munkowi niezdecydowanie w zakresie przyjętej konwencji. Dopiero po latach Błękitny krzyż został poddany częściowej rehabilitacji, w dużej mierze dzięki obecności naturszczyków oraz zdjęciom Sergiusza Sprudina. Czytaj więcej…

2020-09-17[edytuj | edytuj kod]

Błękitny krzyż – polski fabularno-dokumentalny film wojenny z 1955 roku w reżyserii Andrzeja Munka, zrealizowany na podstawie opowiadania Adama Liberaka Wyprawa po życie. Film rekonstruuje autentyczną akcję Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, które w lutym 1945 roku dokonało ewakuacji partyzanckiego szpitala górskiego przez niemiecko-radziecką linię frontu podczas II wojny światowej. W Błękitnym krzyżu, do którego komentarz odczytywał Gustaw Holoubek, wystąpiła część uczestników tamtej akcji, między innymi Stanisław Gąsienica Byrcyn i Stanisław Marusarz. Błękitny krzyż był dla Munka pomostem między jego dotychczasową twórczością dokumentalną a późniejszymi osiągnięciami w zakresie filmu fabularnego. Eksperyment polegający na połączeniu dwóch rodzajów filmowych nie przypadł jednak do gustu ówczesnym krytykom filmowym, którzy wytykali Munkowi niezdecydowanie w zakresie przyjętej konwencji. Dopiero po latach Błękitny krzyż został poddany częściowej rehabilitacji, w dużej mierze dzięki obecności naturszczyków oraz zdjęciom Sergiusza Sprudina. Czytaj więcej…