William z Montreuil
William z Montreuil (fr. Guillaume de Montreuil) – Italonormański korsarz żyjący w połowie XI wieku. Był synem Williama Giroie, który uczestniczył w normańskich podbojach na terenie współczesnych, południowych Włoch. Podobnie jak ojciec, wyruszył do półwysep Apeniński, gdzie Ryszard I z Kapui zaoferował mu rękę swojej córki. W skład jej wiana wchodziła część Kampanii i Akwin, którymi od momentu ślubu William zarządzał. W 1064 roku miał zostać wyznaczony na księcia Gaety, ale oddalił wówczas córkę Ryszarda i ożenił się z Marią, wdową po Atenulfie I z Gaety i zawarł sojusz z jego synem Lando. Razem zbuntowali się przeciwko Ryszardowi i oblegli Akwin i Piedimonte Matese, bronione przez pozostałych synów Atenulfa. Rebelia zakończyła się klęską i William był zmuszony uciekać przed swoimi przeciwnikami. Zaciągnął się wówczas do służby u papieża Aleksandra II i wziął udział w wyprawie na Barbastro. W Hiszpanii zdobył ogromne łupy[1], za które później sfinansował budowę obiektów sakralnych na Monte Cassino. Po zwycięskim powrocie z Iberii brał udział w walkach w Kampanii, gdzie również odnosił sukcesy. Zmarł w 1068 w Rzymie z powodu febry[2]. Kronikarze piszący o jego osobie przedstawiali go raczej w dobrym świetle. Amatus z Monte Cassino pisał, iż "był on dzielnym rycerzem, o niewielkim wzroście, ale wielkiej sile i dzielności"[3], zaś Orderic Vitalis nazywał go "dobrym Normanem".
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chaytor H. J., A History of Aragon and Catalonia
- ↑ Normandy Nobility. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-08)].
- ↑ Amatus z Monte Cassino, L'Ystoire de li Normant, Renouard, Paryż, 1835
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Skinner Patricia, Family Power in Southern Italy: The Duchy of Gaeta and its Neighbours, 850-1139, Wydawnictwo Uniwersytetu Cambridge, 1995