Wywołanie systemowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wywołanie systemowe (ang. system call) – stanowi interfejs między wykonywanym programem a (posiadającym zwykle wyższe uprawnienia) jądrem systemu operacyjnego. Funkcje systemowe wywoływane są przez specjalny mechanizm, wspierany przez dany procesor, na przykład z użyciem wyznaczonego przerwania lub instrukcji skoku dalekiego.

Mechanizm ten pozwala na realizację zależnych od platformy sprzętowej zadań, do których proces użytkownika może nie mieć bezpośredniego dostępu. W nowoczesnych systemach operacyjnych realizacja takiego wywołania poprzedzona jest przez weryfikację uprawnień programu. Przykładami wywołań systemowych mogą być:

Lista wywołań systemowych ściśle zależy od typu oraz wersji systemu operacyjnego i dlatego w większości zastosowań bezpośrednie odwoływanie się do nich nie jest wskazane. Zamiast tego w wywołaniach pośredniczą standardowe biblioteki programistyczne.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]