You Can't Read this Book

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okładka angielskiego wydania książki

You Can't Read This Book: Censorship in an Age of Freedom  – to książka autorstwa Nicka Cohena wydana w 2012, na temat współczesnej cenzury, plutokratycznej władzy, przepisów dotyczących ochrony prywatności oraz wolności słowa i ekspresji[1][2].

W swojej książce Nick Cohen twierdzi, że nieograniczony dostęp do informacji w Internecie i mediach społecznościowych może przyczyniać się do przyspieszania upadku dyktatorów, ale nie oznacza to, że żyjemy w epoce bezprecedensowej wolności. Uważa, że jesteśmy ofiarami ciągle rosnących w siłę struktur decydujących o tym co mówimy, myślimy i robimy. Według Cohena, przepisy dotyczące prywatności umożliwiają możnym cenzurować media, protesty przeciwko uciskowi są uciszane jako przejawy fanatyzmu, a głosy sprzeciwu są zagłuszane przez "zgiełk okrzykujący internet zbawicielem demokracji." I choć zdaniem autora wydaje się, że ludzie są bardziej poinformowani niż kiedykolwiek wcześniej, jego książka ma na celu pokazać, że jeśli chcemy zachować wolność słowa, nie powinniśmy ignorować historii[3].

Recenzje[edytuj | edytuj kod]

Groza posiadania wiedzy na temat pewnych prawd i dążenie do niewiedzy należą do głównych ludzkich pasji, pisze Hanif Kureishi w recenzji książki Cohena. "Ludzie nie chcą słyszeć siebie, nie mówiąc już o usłyszeniu innych. Prawda może być tak niepokojąca, że wszelkie kłamstwo zostaje uznane za bardziej korzystne. W związku z tym możliwość innego postrzegania rzeczy przez systemy polityczne, korporacje, instytucje, banki, rodziców oraz wszelkich dyktatorów jest wykluczona[4]."

Robert Bradley piszący dla Huffington Post stwierdził, że najbardziej interesujące jest to, że "w gdy chwili wkraczasz do swojego miejsca pracy, już nie rezydujesz w praworządnej demokracji, lecz w niewoli systematycznej dyktatury, która dyktuje kiedy jeść, gdzie sikać i w co się ubierać. Biada temu, jeśli się odważysz poskarżyć na "praktyki biznesowe"! Frakcja tajnej policji, zwana pieszczotliwie "wydziałem zasobów ludzkich", zapakuje twój dobytek, zwolni i złamie cię szybciej niż gruby pracownik ochrony jest w stanie wyrzucić twoją "nieortodoksyjną dupę" z budynku[5]!" Począwszy przypadku Ayaan Hirsi Ali, Cohen przedstawia przegląd kwestii cenzury, komentując wiele ważnych zdarzeń - sprawę duńskich karykatur; Simona Singha; Juliana Assange; przepisów o zniesławieniu, a także nowe formy pomysłowości w dziedzinie mówienia prawdy, takie jak np. Twitter. Hanif Kureishi pisze, że "argumenty, które Cohen tak żywo opisuje są ważne i koniecznie należy je usłyszeć, podobnie jak to, że napięcie między tłumieniem wolności i wolnością nigdy się nie skończy. To nie jest tak, że pewnego dnia wszystko zostanie ustabilizowane. Istotnym jest fakt, że spór nie jest zamknięty, tak jak chciałyby tego martwe ideologie: zachowują się one tak, jakby tylko jeden pogląd na świat był możliwy, jakby można było zabić wyobraźnię i jak gdyby inne wersje rzeczywistości były nie do pomyślenia[4]."

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Denis MacShane: You Can't Read This Book: Censorship in an Age of Freedom by Nick Cohen – review. the Guardian. [dostęp 2015-09-09].
  2. Review of You Can't Read This Book: Nick's book is perhaps one of the best I've read all year. [dostęp 2015-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-15)].
  3. Nick Cohen, You Can't Read This Book, cit., paperback ed. 2013, "Introduction" & blurbad hoc. ISBN 978-0007518500
  4. a b You Can't Read This Book: Censorship In An Age Of Freedom, By Nick Cohen. [dostęp 2015-09-09].
  5. Book Review: You Can't Read This Book by Nick Cohen. The Huffington Post UK. [dostęp 2015-09-09].