Zespół wewnątrzrdzeniowy
Zespół wewnątrzrdzeniowy (ang. central cord syndrome) – zespół neurologiczny spowodowany uszkodzeniem środkowej części rdzenia kręgowego. Składają się nań obustronnie osłabione lub zniesione czucie bólu i temperatury na poziomie uszkodzonych segmentów rdzenia, przy zachowanych modalnościach czucia przewodzonych w oszczędzonych sznurach tylnych rdzenia (określa się to jako rozszczepienne zaburzenia czucia).
W zaawansowanym uszkodzeniu może dojść do zajęcia komórek rogu przedniego rdzenia (zespół dolnego neuronu ruchowego) i dróg korowo-rdzeniowych (zespół górnego neuronu ruchowego z paraparezą spastyczną).
Najczęstsze przyczyny to stwardnienie rozsiane, jamistość rdzenia i guzy wewnątrzrdzeniowe.
Zespół opisli jako pierwsi Richard C. Schneider i wsp. w 1954 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RC Schneider, G Cherry, H Pantek. The syndrome of acute central cervical spinal cord injury; with special reference to the mechanisms involved in hyperextension injuries of cervical spine. „J Neurosurg”. 11 (6), s. 546-77, 1954. DOI: 10.3171/jns.1954.11.6.0546. PMID: 13222164.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Christopher Turner, Anish Bahra, Katia Cikurel: Crash Course: Neurologia. Wrocław: Elsevier Urban&Partner, s. 106. ISBN 978-83-60290-71-2.
