Zofia Dubiska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zofia Dubiska
Data urodzenia

9 lipca 1903

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1975
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

zootechnik

Grób rodziny Dubiskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Zofia Dubiska (z domu Maltze) (ur. 9 lipca 1903, zm. 27 sierpnia 1975 w Warszawie) – polska zootechnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Wilhelma Maltze i Marii z domu Siemaszko[1], żona prof. Józefa Dubiskiego. Od 1923 do 1928 studiowała na Wydziale Rolnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, równolegle od 1927 pracowała na stanowisku asystentki na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1929 uzyskała dyplom inżyniera rolnika. Od 1945 pełniła funkcję kierownika Katedry Drobiarstwa Wyższej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie, w 1950 współtworzyła Zakład Hodowli Drobiu, Drobnego Inwentarza i Zwierząt Futerkowych. Od tego samego roku była adiunktem w Katedrze Hodowli Drobiu i Jajczarstwa Wydziału Zootechnicznego Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie[2]. W 1953 powierzono jej funkcję dziekana Wydziału Zootechnicznego[3], w 1966 uzyskała stopień doktora nauk. Z dniem 1 października 1969 Zofia Dubiska przeszła w stan spoczynku, w 1971 ukazał się opracowany przez nią i Andrzeja Farugę Przewodnik do ćwiczeń z hodowli drobiu.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera R, rząd 2, grób 27)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]