Zygmunt Bąkowski
| Data urodzenia | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||
| Klub | |||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Zygmunt Bąkowski (ur. 7 lutego 1911, zm. 11 września 1944 w Warszawie) – polski bokser, reprezentant Polski, wicemistrz Polski, Powstaniec Warszawski.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Pięściarstwem zainteresował się w 1929 roku, wstępując do klubu Skoda Warszawa. Dysponował dobrą sprawnością fizyczną i robiąc szybkie postępy w ringu, stał się czołowym pięściarzem kategorii lekkiej w Polsce. Startując w mistrzostwach Polski, został wicemistrzem kraju w 1936 w wadze lekkiej, przegrywając walkowerem walkę finałową po wycofaniu się na znak protestu z turnieju, oraz zdobył brązowy medal w 1935 w tej samej kategorii wagowej. Dwa razy wystąpił w reprezentacji Polski w 1934 – odnosząc dwa zwycięstwa[1].
Zginął podczas niemieckiego artyleryjskiego ostrzału z prawobrzeżnej Warszawy.
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (Sektor 11B, rząd 4, grób 7).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 11. ISBN 83-217-2680-1.