Kościół Il Gesù w Genui

Kościół Il Gesù w Genui

Chiesa del Gesù di Genova;
chiesa dei Santi Ambrogio e Andrea

kościół klasztorny
Fasada kościoła
Państwo	Włochy
Miejscowość	Genua
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Archidiecezja Genui
Wezwanie	św. Ambroży, św. Andrzej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1589 Data zakończenia budowy 1606 Aktualne przeznaczenie czynny kościół
Dane świątyni Styl barokowy Architekt Giuseppe Valeriano Świątynia • materiał bud. • kamień, cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Genui Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Włoch Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ligurii Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

{{Świątynia chrześcijańska infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | adres = | współrzędne = Nieznane pola: "data rejestracji", "minutN", "rejestr", "sekundN", "kod języka", "nr rej. zabytku", "sekundE", "minutE", "stopniN" oraz "stopniE".

Kościół Il Gesù w Genui (pol. kościół Jezusa/Imienia Jezus; nazwa właściwa - chiesa dei Santi Ambrogio e Andrea – kościół Świętych Ambrozego i Andrzeja) – rzymskokatolicki kościół w Genui w dzielnicy (sestiere) Molo. Jest kościołem klasztornym, należącym do zakonu jezuitów. Wewnątrz znajdują się dwa cenne obrazy Rubensa: Obrzezanie i Cud św. Ignacego oraz arcydzieło Guida Reniego Wniebowzięcie.

Historia

Kościół Sant'Ambrogio

Na miejscu obecnego kościoła istniał pierwotnie kościół Sant'Ambrogio, zbudowany przez uchodźców z Mediolanu, którzy schronili się w Genui po tym, jak ich miasto najechali w 569 roku Longobardowie pod wodza króla Alboina). Kościół otrzymał wezwanie patrona Mediolanu, św. Ambrożego i był w latach 569–645 siedzibą biskupów Mediolanu. Został rozebrany w połowie VI wieku.

Kościół jezuicki

Obecny kościół został zaprojektowany przez jezuitę Giuseppe Valerianiego i wybudowany w latach 1589–1606. Koszty budowy sfinansował jezuita Marcello Pallavicino. Nową świątynię dedykował Imieniu Jezus, zastrzegając dla siebie i swojej rodziny prawo patronatu nad prezbiterium i jedną z kaplic. W 1637 roku została ona ukończona dekoracja dolnej części fasady, natomiast części górnej – dopiero pod koniec XIX wieku, z użyciem różowego kamienia z Finale Ligure i marmuru, według oryginalnego projektu. W tym samym czasie ukończono wystrój wnętrza według pierwotnego projektu Rubensa z 1622 roku. Dzwonnica pochodzi z 1928 roku.

W latach 2001–2004 w kościele wykonano zakrojone na szeroką skalę prace konserwatorskie, które objęły zwłaszcza dekoracje plastyczne.

Wystrój wnętrza

Wnętrze jest trzynawowe. W środkowej partii obszernej nawy głównej znajduje się kopuła, wsparta na filarach. Nawy boczne przebudowano na obszerne kaplice (po 3 z każdej strony), zwieńczone niewielkimi kopułami; W XVI wieku dodano dwie kaplice, zamykające nawy boczne. Filary, kaplice i ambonę pokrywa perfekcyjna polichromia marmurowa. Ponad belkowaniem biegnie złocony stiuk. Pod względem wyposażenia artystycznego - zwłaszcza obrazów – kościół Il Gesù należy do najważniejszych kościołów Genui. Fasadę wewnętrzną, nawę główną, transept i prezbiterium pokrywa cykl fresków, zrealizowanych w drugiej połowie XVII wieku przez Giovanniego Battistę Carlone: Zwiastowanie, Chrystus Sędzia między Matką Bożą a św. Janem Chrzcicielem, Wniebowstąpienie, Wjazd Chrystusa do Jerozolimy, Podniesienie Krzyża, Koronacja Najświętszej Maryi Panny, Wniebowstąpienie Najświętszej Maryi Panny (na sklepieniu kopuły) oraz Czterej Ewangeliści (w pendentywachach). Dekoracje kopuł kaplic bocznych są w dużej mierze dziełem Lorenza De Ferrari, z wyjątkiem pierwszej kaplicy po prawej stronie (Sebastiano Galeotti) i czwartej z lewej (Antonio Giolfi).