Przejdź do zawartości

Rejon krynecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Rejon krynecki edytowana 15:12, 13 lut 2022 przez PBbot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Rejon krynecki
Крынкаўскі раён
rejon
1940-1941, 1944-1945
Ilustracja
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

 Białoruska SRR

Obwód

białostocki

Siedziba

Krynki

Data powstania

15 stycznia 1940
20 września 1944

Data likwidacji

22 czerwca 1941
16 sierpnia 1945

Języki urzędowe

białoruski, rosyjski

brak współrzędnych

Rejon krynecki (biał. Крынкаўскі раён) – istniejący formalnie w latach 1940-1945 (de facto 1940-1941 i 1944-1945) rejon w północno-zachodniej części Białoruskiej SRR, w obwodzie białostockim.

Utworzony został przez władze radzieckie 15 stycznia 1940 roku na okupowanym terytorium województwa białostockiego II Rzeczypospolitej.

W jego skład weszła południowo-wschodnia część powiatu grodzieńskiego z gminami Brzostowica Mała, Brzostowica Wielka, Hołynka, Krynki i Wielkie Ejsymonty oraz miastem Krynki.

Rejon był jednostką administracyjną istniejącą de facto, legalną z punktu widzenia władz ZSRR. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego jej utworzenie było nielegalne, a jej obszar stanowił część terytorium II Rzeczypospolitej pod okupacją ZSRR.

Rejon przestał de facto istnieć, gdy na jego teren wkroczyły wojska niemieckie w czerwcu 1941, włączając go w skład okręgu Białystok.

Po ponownym zajęciu obszaru przez Armię Czerwoną we wrześniu 1944, rejon wrócił pod administrację BSSR.

Na mocy umowy granicznej pomiędzy Polską a ZSRR z 16 sierpnia 1945 roku rejon zlikwidowano. Miasto i gminę Krynki oddano Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast pozostałe obszary przekształcono w rejon brzostowicki i włączono do obwodu grodzieńskiego w ZSRR.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2: Uswieja – jaszyn. Dadatak. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).