Dyskusja wikipedystki:Magalia/Archiwum12

27 sierpnia 2008 – 27 kwietnia 2009 27 kwietnia 2009 – 15 września 2009 15 września 2009 – 5 listopada 2009 5 listopada 2009 – 21 lutego 2010 21 lutego 2010 – 27 kwietnia 2010 27 kwietnia 2010 – 23 sierpnia 2010 23 sierpnia 2010 - 20 września 2010 20 września 2010 - 14 stycznia 2011 14 stycznia 2010 - 25 marca 2011 25 marca 2011 - 12 czerwca 2011 12 czerwca 2011 - 29 grudnia 2011 Bieżąca dyskusja

Porawki pod kątem językowym

Witam :)
Chciałbym napisać kilka artykułów w języku polskim, tylko, że nie będąc polakiem, napewno coś trzeba będzie poprawić. Chciałbym wiedzieć czy jest jakiś Wikiprojekt, szablon, jakieś miejsce, gdzie można prosić o pomoc? Dziękuję --★ Pikks ★ ^MsG 13:05, 30 gru 2011 (CET)

Echo (literatura)

Dzięki! Korzystałem z książki łownik literatury staropolskiej (Stefan Nieznanowski, S. Teresa Michałowska (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990). Mam ją w e-booku. Jeżeli jesteś zainteresowana tematyką mogę ja udostępnić, może akurat znajdziesz coś o czym warto byłoby napisać. Pozdrawiam, βΑΓtΕКFΜ (Dyskusja) 15:03, 30 gru 2011 (CET)

Strona ujednoznaczniająca

Cześć! Jestem tu nowy i absolutnie zielony, więc dlatego piszę - a widzę, że Koleżanka od literatury, to chyba dobrze trafiłem. Stworzyłem hasło "Finlandia (nagroda)", ale że nie ma go w spisie haseł, stworzyłem też stronę ujednoznaczniającą do hasła "Finlandia". Tylko że ona jest w moim brudnopisie (chyba) i nie mam pojęcia, czy muszę z nią coś jeszcze zrobić, aby stała się ogólnodostępna - jakoś przenieść z mojego brudnopisu GDZIEŚ... - tylko gdzie? - czy zostanie automatycznie, w swoim czasie, przejrzana i wstawiona, gdzie trzeba. Z góry dzięki za odpowiedź i pomoc. Pozdrawiam i życzę udanego nowego roku :)

Dzięki za odpowiedź. Hasło zostało głównie przetłumaczone z fińskiego, ale dodałem trochę od siebie :) - Przy okazji - nie wiem, czy TU właśnie się ciągnie dyskusję - czyli w tym przypadku: kwituje odbiór maila i dziękuje za pomoc? Ponieważ nic lepszego nie przychodzi mi do głowy, piszę TU. Serdeczności

Ok! Wielkie dzięki! Znów wiem coś więcej. Dobrego roku w Wiki i poza, do usłyszenia (bo mogę mieć więcej problemów, gdy znów zacznę coś dla Wiki rzeźbić.. ;) Sebaho (dyskusja) 10:18, 4 sty 2012 (CET)

krzysztof.goc@onet.eu Miniewski Nieczuja Józef Karol

Jako autor wymieniony na czele bibliografii w art. Wikipedii: Józef Karol Nieczuja Miniewski (1841 -1926) ps. „Mazur”, podaję, że zasługującym na to miano biografem ww. jest Marian Tyrowicz. Zob. jego biogram J.K.Nieczui Miniewskiego w: "Polski Słownik Biograficzny", tom XXI, zeszyt 2. Ja jestem jedynie skromnym kontynuatorem.

Nadmieniam, że w art. "J.K. Nieczuja Miniewski - dowódca spod Krzykawki" podałem "Ziemi Olkuskiej", ISSN 1730-9697,  Nr 81 (12/2009) pełną bibliografię, ale jej nie zamieszczono. Wynikało to podobno z przyczyn technicznych, a więc będących poza mną.  Poniżej załączam pełny tekst rzeczonego artykułu.
     

"Józef Karol Nieczuja Miniewski (1841 -1926) ps. „Mazur” - porucznik saperów armii carskiej, pułkownik wojsk narodowych (polskich), w czasach powstania styczniowego dowódca korpusu mazowieckiego w skład którego wchodziła Legia Cudzoziemska (Zagraniczna, Międzynarodowa) płka Francesco Nullo. Jeden z budowniczych Kanału Sueskiego (ok. 1864 -71), pamiętnikarz, publicysta, weteran ze Lwowa, pułkownik Wojska polskiego, kawaler Virtuti Militari (1921) i Krzyża Walecznych (1922).

Narodowa i rodzinna tradycja. Urodził się 30 kwietnia 1841 roku w majątku Wilczogóra (Wilcza Góra) k. Grójca (dziś gmina Belsk, woj. mazowieckie). Jego ojcem był Władysław Miniewski (1795 - 1865), b. urzędnik w autonomicznych władzach Królestwa Polskiego (referendarz stanu w Komisji Przychodów i Skarbu w Warszawie). Był pan Władysław ponadto sędzią pokoju powiatu czerskiego, a zarazem uznanym poetą, dramaturgiem, krytykiem literackim i tłumaczem. Zaś matką Józefa była Karolina Amalia Ludwika Lessel (1815 - 1893), córka warszawskiego cukiernika. Rodzinne strony naszego bohatera mają w ogóle ciekawą historię. Dobra wilczogórskie liczące w początkach XIX wieku ok. 740 mórg polskich (442 ha) były niegdyś własnością Kochanowskich, z linii Kacpra, brata Jana z Czarnolasu - autora „Trenów”, „Fraszek” i „Odprawy posłów greckich”. Później przeszły w ręce Dembowskich, a konkretnie - Edwarda Dembowskiego, filozofa, działacza społecznego i niepodległościowego, zwanego Czerwonym Kasztelanicem. Równolegle część Wilczej Góry odziedziczyli Kamieńscy, w tym Henryk Mikołaj Kamieński, równie, jeśli nie bardziej znany pisarz polityczny i filozof, autor dzieł „O prawdach żywotnych narodu polskiego”, „Katechizm Demokratyczny”, „Rosja i Europa”. W 1838 roku posiadłość została wystawiona na licytację i w tych, dość skomplikowanych okolicznościach, kupił je Władysław Miniewski, przyszły ojciec Józefa Karola. Podwarszawski rejon, do dziś zamieszkiwany z reguły przez urzędników, artystów, intelektualistów, najwyraźniej bardzo odpowiadał nowym właścicielom. Wybudowali duży, późnoklasycystyczny piętrowy dwór (został po nim tylko zdewastowany i zaniedbany fragment parteru), pisali wiersze zachwalające życie na wsi i wychowywali dzieci. Mieli liczne potomstwo - pięciu synów i trzy córki: Józefa, Władysława, Juliusza, Stanisława Ireneusza Karola, Bronisława oraz Karolinę, Władysławę i Helenę. Młodzi Miniewscy ujawniali talenty literackie i... wojskowe. W 1863 roku trzej z nich - Władysław (1833 - ok. 1868), Bronisław (1839 - ?) i Józef Karol - chwycili za broń i walczyli z carskim zaborcą o niepodległą Polskę. Wg wielu relacji, słowników i opracowań byli aktywnymi i ofiarnymi uczestnikami ruchu narodowego. Józef Miniewski jest szczególnie interesującą postacią, prowadził bowiem działania partyzanckie na ziemi olkuskiej: był towarzyszem broni i zwierzchnikiem płka Francesco Nullo, garibaldczyka, który poległ w bitwie pod Krzykawką (05.05.1863) i funkcjonuje w lokalnej tradycji jako demokrata poświęcający życie „Za wolność Waszą i Naszą”. Potwierdzają to ciekawe i częściowo nieznane dotąd materiały przekazane niedawno Muzeum PTTK - Olkusz przez państwa Donatę i Zbigniewa Miniewskich z Wrocławia. W świetle tych materiałów ich przodek przedstawia się nieco inaczej niż dotąd i z pewnością warto mu się ponownie przyjrzeć.

Bić się, czy nie bić. Jak wielu szlacheckich synów był absolwentem rosyjskich szkół wojskowych w Petersburgu (Mikołajewska Szkoła Inżynierii, Akademia Inżynierii Wojskowej). W latach 1858 - 1861 zetknął się tam z Ferdynandem Warawskim, Jarosławem Dąbrowskim, Romualdem Trauguttem i innymi rewolucjonistami - polskimi patriotami. Wstąpił do nielegalnego Koła Oficerów Polskich i aktywnie w nim działał (zachowała się fotografia grupowa z Miniewskim i Warawskim). Dochodzenie wszczęte przez carską policję polityczną (III Oddział Tajnej Kancelarii Jego Cesarskiej Mości, późniejsza Ochrana) wykazało, że ma nieprawomyślne, rewolucyjne kontakty. Popadł w niełaskę i został przeniesiony do 4 batalionu saperów w Perejesławiu. W tej sytuacji, nie czekając na rezultaty śledztwa i na spodziewane aresztowanie, wniósł o zwolnienie z wojska z powodów zdrowotnych i wrócił do rodzinnego majątku w Wilczej Górze (1862). Nadal prowadził aktywną działalność publiczną i obywatelską. W obliczu coraz bardziej napiętej sytuacji społeczno - politycznej w Królestwie Polskim (manifestacje patriotyczne w Warszawie i na prowincji, niepokoje na wsiach w związku z reformą rolną w Rosji) nawoływał do spokoju i apelował do ziemian z sąsiedztwa o uczestnictwo w dobrowolnej akcji uwłaszczeniowej. Wspólnie z braćmi (zob. wyżej) brał udział w zebraniach publicznych w Grójcu, jeździł po okolicznych majątkach i agitował na rzecz włościan, dopuszczenia ich do własności ziemskiej. W walce politycznej stronnictw o kształt ruchu patriotycznego opowiadał się za jednością narodową - po stronie Białych. Wyraźnie i jednoznacznie sprzeciwiał się inspirowanemu przez Czerwonych powstaniu, jednakże, gdy ono wybuchło (noc styczniowa, 22/23.01.1863), natychmiast doń przystąpił. Jako zawodowy żołnierz (porucznik saperów) został dowódcą szwadronu kawalerii w oddziale majora Józefa Śmiechowskiego, sformowanym w pobliskiej Woli Prażmowskiej. Brał udział w ataku na rosyjskie koszary w Grójcu i w potyczce nad Pilicą. Później wraz ze Śmiechowskim walczył w składzie partii Antoniego Jeziorańskiego (1827 - 1882) i Mariana Langiewicza (1827 - 1887). Dwukrotnie ranny, awansowany na rotmistrza, przeszedł szlak bojowy od Przedborza, Studziennej do Małogoszczy, Chrobrza i Pieskowej Skały (4 marca 1863). Przebywał w obozie Langiewicza k. Ojcowa, piętnował bałagan organizacyjny i przerosty biurokratyczne w szeregach powstańczych (zbyt liczny jego zdaniem sztab i korpus oficerski). Uczestniczył w przegranej w kompromitującym stylu bitwie pod Grochowiskami (18 marca, po walkach rokujących spore powodzenie, a nawet zwycięstwo, wojsko po prostu rozsypało się i rozeszło). Następnie przedostał się przez granicę rosyjsko - austriacką do Galicji (20 marca).

„Mazur” i Nullo. W Krakowie - ówczesnym centrum dowodzenia i powstańczej bazie wypadowej do zaboru rosyjskiego - panował w tym czasie zamęt. Konkurowały ze sobą dwie frakcje powstańcze: Ludwika Mierosławskiego (nowego dyktatora powstańczego in spe) i Rządu Narodowego. Miasto pełne było wojska, polityków, kupców, nieuczciwych dostawców sprzętu i uzbrojenia i przekupnych urzędników. Austriackie władze, teoretycznie związane sojuszem z Rosją (Święte Przymierze), w praktyce przymykały oczy na polskich patriotów i działaczy ruchu narodowego. Miniewski złożył raport Rządowi Narodowemu na temat dotychczasowych walk i przedstawił własną ocenę dyktatury Langiewicza (negatywną). Skłaniał się początkowo do poparcia Mierosławskiego, w końcu jednak zadeklarował lojalność wobec Rządu Narodowego. Został awansowany do stopnia pułkownika, powierzono mu spore środki finansowe i zadanie utworzenia Korpusu Mazowieckiego, na czele którego miał się przebić w głąb Królestwa. Opracowany plan wyprawy przewidywał opanowanie granicznej stacji kolejowej Maczki (Dąbrowa Górnicza), zorganizowanie eszelonu (pociągu powstańczego) i dotarcie koleją warszawską w rejon Częstochowy, może nawet na Mazowsze. Udało się zgromadzić ok. 500 powstańców (ochotników i rozbitków - żuawów, kawalerzystów, strzelców i kosynierów), w tym 30 cudzoziemców dowodzonych przez Włocha Francesco Nullo, nazywanych legionistami. Z pułkownikiem Nullo Miniewski poznał się w kwietniu, w domu Lewickich (wojskowych i ukrainofilów) i odbył z nim krótką rozmowę. Po tej rozmowie legioniści - głównie Włosi i Francuzi, garibaldczycy i demokraci, dobrze wyszkoleni i uzbrojeni (zawodowi rewolucjoniści, wyznawcy dewizy „Za wolność Waszą i Naszą”), podporządkowali mu się bez zastrzeżeń. Po kilkudniowej zwłoce, spowodowanej trudnościami organizacyjnymi (nie podkute konie kawaleryjskie, brak armat, podkupionych podobno przez mierosławczyków itp) nastąpił wymarsz. Nocą 2 - 3 maja 1863. oddział wyruszył z Krzeszowic, przeszedł granicę i wkroczył do powiatu olkuskiego. Tu nastąpił pierwszy poważniejszy kryzys: nie było armat i amunicji (zawiedli dostawcy, którzy sprzedali te same działa trzy razy, trzem różnym klientom i trzy razy wzięli zaliczkę). W tej sytuacji zrezygnowano z ataku na Olkusz i Maczki i postanowiono przedzierać się na północ lasami. Następnego dnia w Podlesiu Korpus Mazowiecki stoczył pierwszą zwycięską potyczkę z kozakami i czym prędzej odskoczył ruszając dalej. Nocą na 5 maja zaległ na odpoczynek pod Krzykawką i tu został zaatakowany przez nadciągające z Olkusza siły rosyjskiego księcia, gen. Aleksandra Szachowskiego (godzina 3 - 4 nad ranem). Przez trzy godziny powstańcy walczyli znakomicie zadając przeciwnikowi znaczne straty. Szczególnie dobrze spisywali się strzelcy pod dowództwem Kazimierza hrabiego Czapskiego. Śmierć pułkownika Nullo była w gruncie rzeczy niepotrzebna i niefortunna. Sądząc, że bitwa jest wygrana wyskoczył przed szereg, wydał komendę „A bayonettes” - Na bagnety i padł przygnieciony przez konia, a następnie trafiony kulą w pierś (mówiąc „Sono morte” - Jestem zabity). Był po prostu zziębnięty, nie wyspany, głodny, zdesperowany i zdezorientowany (nie znał języka, terenu, błędnie oceniał sytuację). Po tym przypadkowym w gruncie rzeczy incydencie„Mazur” nadal świetnie się bronił. Wysłał kompanię strzelców Alfreda Bogusza na skrzydło Rosjan, a ci nie wytrzymali ognia powstańczych sztucerów, w obawie przed okrążeniem poszli w rozsypkę i bezładnie się wycofali - porzucając nawet karabiny i tornistry. W tym momencie rzeczywiście można było sądzić, że bitwa jest wygrana. Powstańcy nie ponieśli poważniejszych strat (mieli zaledwie trzech zabitych), stanowili wciąż zwarty, zdyscyplinowany oddział, a ich morale nadal było wysokie. Sporego uszczerbku, przede wszystkim na duchu, doznali natomiast cudzoziemcy. Znieśli z pola martwego pułkownika Nullo, wykopali grób i go pochowali. Następnie postanowili wracać z powrotem do Krakowa i zażądali od Miniewskiego eskorty do granicy. Wobec jego odmowy jechali w tylnej straży posuwającego się nadal na północ oddziału. W pewnej chwili natknęli się na wrogiego dowódcę, mianowicie na wspomnianego kniazia Szachowskiego, jadącego samotrzeć (zaledwie z dwoma kozakami) i zamiast wziąć go do niewoli, sami mu się poddali. Był to dość wymowny epilog działań zbrojnych Legii Zagranicznej, a zarazem złowrogi omen dla całej wyprawy. Szachowski przesłuchał jeńców, kazał wykopać ciało płka Nullo i zawieźć je do Olkusza. Poczekał na nadejście wezwanych rezerw z Olkusza (wojsko, policja i straż graniczna, a nawet armaty) oraz posterunków z pobliskich miejscowości i podjął pościg za powstańcami. Po raz drugi dogonił ich na otwartym terenie, na Błędowskich bezdrożach pod Chechłem. Pod rosyjskim ogniem karabinowym oddział poszedł w rozsypkę i odskoczył za Przemszę. Za rzeką „Mazur” zebrał go ponownie, zajął stanowiska i po raz kolejny odparł Rosjan, którzy znów się wycofali. W tym momencie powtórzyła się historia spod Grochowisk i z innych pól bitewnych powstania styczniowego. Na dalszą walkę, marsz, przedzieranie się lasami na Częstochowę, czy na Kielce zabrakło już sił. Nie było amunicji, żywności, a wojsko było zwyczajnie wyczerpane. Nocą z 5 na 6 maja Miniewski ruszył zatem ku granicy z Galicją i - kierując się mapą - przeszedł tuż obok pozbawionego załogi Olkusza. Zamierzał symbolicznie zająć miasto, ale nie znalazł nawet 50 ochotników zdolnych do wykonania tego zadania. Wycieńczone wojsko szło gęsiego rozciągnięte na przestrzeni kilometra, myśląc jedynie o Galicji i o wypoczynku.

Podsumowując wyprawę Miniewski napisał później: „Zwyciężyliśmy, pobiliśmy Moskali po trzykroć, w bitwach strat liczebnych nie było, a jednak pobici zostaliśmy. Nie Moskal nas pobił, a niemoc fizyczna, głód, wyczerpanie, niewywczas i brak najniezbędniejszych środków do dalszej walki...”. Istotnie sądząc z jego relacji wszystkie trzy potyczki stoczone na ziemi olkuskiej przez Korpus Mazowiecki były zwycięskie, a straty przeciwnika w zabitych i rannych były co najmniej dziesięciokrotnie wyższe. 

Trzeba dodać, że równocześnie poszły w rozsypkę inne wychodzące z Krakowa partie i oddziały. Pod Małogoszczą, zaraz po przekroczeniu granicy, został rozbity bez porównania lepiej wyposażony oddział Ludwika Mierosławskiego (w armaty, wozy taborowe itp). W ten sposób losy powstania styczniowego w przygranicznym regionie kieleckim i zagłębiowskim (Trójkąt Trzech Cesarzy) zostały właściwie rozstrzygnięte. Kniaź Szachowski rozgościł się w Olkuszu. Na dowód zwycięstwa kazał pochować Nullo z pompą na miejscowym Starym Cmentarzu. Następnie zaczęły się represje - na Syberię zesłano proboszcza od św. Andrzeja i dwóch wikarych (za usypanie kopca Kościuszki w 1861 roku), a w ślad za nimi poszło kilka rodzin ziemiańskich i kilkudziesięciu chłopów - powstańców (miatieżnikow) i sympatyków „polskiego buntu” (głównie z okolic Skały, Ojcowa, Glanowa).

W Egipcie i we Lwowie. Klęska sześciu z rzędu krakowskich wypraw i śmierć wielu powstańców, w tym płka Nullo, odbiły się w kraju szerokim echem. Miniewski, niesłusznie krytykowany i obarczany odpowiedzialnością za fatalny rozwój wydarzeń, pojechał do Lwowa i wziął udział w jeszcze jednej, równie niefortunnej wyprawie powstańczej - na Wołyń. Po klęsce gen Józefa Wysockiego pod Radziwiłłowem (2 lipca 1863) znów usiłowano go obwiniać, tym razem o opieszałość (maruderstwo). Uniewinniony przez narodowy sąd wojenny, ścigany przez agentów rosyjskich i przez władze austriackie, udał się na leczenie do Dusznik - Zdroju (Reinnertz), skąd wyemigrował do Francji. Tu został zaangażowany przez inżyniera Ferdynanda Lessepsa (1805-1894) - do dobrze płatnych prac projektowych przy budowie Kanału Sueskiego. Wyjechał do Algierii i Egiptu, do 1871 roku pracował w rejonie Suez - Port Said (jak sienkiewiczowski inż. Tarkowski - z powieści „W pustyni i w puszczy”). W powstaniu styczniowym stracił braci. Bronisław, emisariusz RN we Francji i w Italii, zmarł po powrocie do Warszawy w bliżej nieznanych okolicznościach. Władysław, dowódca i sztabowiec u gen. Langiewicza, też usiłował później wrócić w rodzinne strony, ale został schwytany i skazany wyrokiem rosyjskiego wojskowego sądu polowego na więzienie. Za rozbicie komory celnej w podkrakowskim Brzesku i zabranie z kasy ok. 5000 rubli został osadzony na dwa lata w kazamatach twierdzy Modlin (Nowogeorgijewsk). Nie powrócił już do zdrowia i umarł, nie wiadomo dokładnie gdzie i kiedy. Przepadły również dobra rodzinne Miniewskich w Wilczej Górze, zrekwirowane przez władze carskie w ramach represji popowstaniowych. Po powrocie z Egiptu Józef Karol Miniewski osiadł w Galicji, w okolicach Lwowa. Pracował jako rządca dworski (administrator majątków ziemskich), urzędnik magistracki, później pobierał zasiłki dla weteranów. Żył skromnie, zajmował się działalnością społeczną na rzecz utrzymania polskości Kresów. Za zarobione pieniądze uporządkował kwaterę powstańców styczniowych na cmentarzu Łyczakowskim i wzniósł tam symboliczny pomnik (z postacią chorążego Szymona Wizunasa Szydłowskiego, powstańca spod Witebska). Prowadził lwowskie biuro Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Weteranów 1863/64 Roku. Po śmierci żony Wiktorii z Boguszów (1842 - 1900) sam również pobierał zasiłek dla weteranów (1905 - 1922). Sporo publikował. W „Dzienniku Polskim” (1903, nr-y 144 - 150), w „Naszym Kraju” (1906, nr 4) wyszły jego wspomnienia z nieznanymi dotąd informacjami. Brał udział w wielu polemikach, piętnował błędne tezy na temat powstania styczniowego, kolejnymi publikacjami utwierdzał swoją wiarygodność i z powodzeniem bronił honoru własnego i towarzyszy broni. W 1914 roku był prezesem redakcji „Polskiego Przeglądu Wojskowego”. Przeżył swoje dzieci, córkę Halinę i syna Karola. W 1918/19 roku jako sędziwy weteran (77 lat) opiekował się Orlętami, udzielał im wojskowych rad i wskazówek i zagrzewał do obrony Lwowa. W 1921 roku Marszałek Józef Piłsudski odznaczył go Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari (V Kl.), a w rok później Krzyżem Walecznych. Zmarł mając 85 lat. Jak pisała lwowska gazeta „Słowo polskie”, pochowano go z honorami generalskimi. Puścizna pisarska Miniewskiego. List otwarty do hrabiny z Okszów Ziemiałkowskiej, Lwów 1908; Wizerunki uczestników powstania, Lwów 1913; Ostatnie słowa, Lwów 1913; Kalendarz Powstańców na rok 1913; Miniewski Józef Nieczuja, jego udział w powstaniu styczniowym. Notatki z lat młodych, epizody, listy otwarte, głosy krytyki, wiersze, wyd. Michał Michałowski, Lwów 1918; Wiersz ku czci legionistów J. Piłsudskiego: „Powstaniec - Legionistom. Wy śladem dziadów poszli serdeczną przelać krew Na ów rozdartej Polski gorący bólem zew Wy sztandar Zjednoczonej umieli w górę wznieść Więc Wam po wieki wieków miłość i sława - cześć!”. Bibliografia Bibliografia powstania styczniowego jest ogromna i nie sposób jej tu zmieścić. Zainteresowanych odsyłam przede wszystkim do książek Walerego Przyborowskiego i Stefana Kieniewicza. Poniżej jedynie spis wykorzystanych źródeł i opracowań. Czasopisma „Żołnierz Polski”, Nr 52 (261)/1921 (Odznaczenie weteranów - powstańców - s. 2) „Nasz Kraj”, zeszyt 4/20 stycznia 1906 (Cudzoziemcy w powstaniu styczniowym, Bitwa pod Krzykawką); „Słowo Polskie”, Nr 312 (Rok XXX), Lwów, piątek 12 listopada 1926, s. 8 (notatka o śmierci płka Miniewskiego Józefa, ostatniego z pułkowników kawalerii narodowej 1863/4 - nekrolog); Opracowania „Grójeckie we wspomnieniach”, Seria I, Grójec 1999; „Słownik wiedzy o grójeckiem”, pod red. Zdzisława Szeląga, zeszyt IX/2000 (Wilczogóra, Miniewski Józef Karol), zeszyt XI/2002 (Miniewski Bronisław, Miniewski Władysław); Tyrowicz Marian, Józef Karol Miniewski, [biogram w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XXI, zeszyt 2.

Fotografie. Kwatery powstańcze na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie i grób rodziny Miniewskich (zbiory Donaty i Zbigniewa Miniewskich). Pomnik Szymona Wizunasa, powstańca z Witebszczyzny, ufundowany przez Miniewskiego na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (Internet - Wikimedia). Fotografie (dagerotypy) Józefa Miniewskiego (zbiory Biblioteki Narodowej, Ossolineum i Miniewskich, dostępne również w Internecie).

Opracował i napisał: Krzysztof Goc, 08.12. 2009. Olkusz".

Należy dodać, że sędzią-przewodniczącym trybunału powstańczego 1863/4, który uniewinnił płk. kawalerii narodowej J.K. Nieczuję Miniewskiego od zarzutów odnośnie rzekomej opieszałości, kunktatorstwa i zdrady był płk Józef Stella-Sawicki ps. "Struś", ówczesny autorytet w kwestiach żołnierskiego honoru. Nie wiem, jak biogram J.K.Nieczui-Miniewskiego znalazł się w Wikipedii, nic mi na ten temat nie wiadomo. Dlatego zwracam się o uzupełnienie bibliografii w biogramie Wikipedii o J.K. Nieczui Miniewskim w sposób jak w powyższym tekście. Mgr Krzysztof Goc, mail: krzysztof.goc@onet.eu.

Nowy biogram

Jan Stanisław Kutowski ur. 3 czerwca 1779 r. w Wętwiu, pow. świecki, z małżonków Tomasza i Elżbiety Kutowskich, synowiec kanonika chełmińskiego Mateusza Kutowskiego, uczył się w szkole OO. Reformatów wejherowskich, w gimnazjum akademickim i w seminarium duchownym chełmińskim; wyświęcony na kapłana 19.04.1803 r., został kapelanem i sekretarzem bp. Rydzyńskiego, później drugim audytorem Kurii biskupiej.

 Do Kapituły chełmińskiej wszedł jako kanonik honorowy, instalowany 23 grudnia 1810 r., gremialnym był od 3 sierpnia 1824 r., ale przebywał w Grabowie pod Lubawą, gdzie był proboszczem od 1813 do 1830 r.

Mianowany radcą konsystorskim zamieszkał w Pelplinie. Dnia 22 maja 1836 r. otrzymał z rąk bpa Sedlaga w asystencji dziekana katedralnego Kretka i kanonika Dekowskiego sakrę na biskupa Sarepty i sufragana chełmińskiego; nazajutrz po raz pierwszy bierzmował. Umarł 29.12.1848. (Według ks. Alfonsa Mańkowski: "Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów", Toruń, Nakł. Towarzystwa Naukowego, 1928)

Nowy biogram

Dekowski Stanisław (1785-1854), ks., biskup sufragan chełmiński. Urodził się 15.11.1785 r. w Wętwiu pow. świeckim. Po ukończeniu gimnazjum akademickiego i seminarium duchownego w Chełmnie został w 1809 r. wyświęcony na kapłana i zarządzał kolejno parafiami radowiską, popowską i chełmżyńską. Jako sekretarz kapituły katedralnej chełmżyńskiej brał udział w naradach dotyczących unormowania stosunków w diecezji chełmińskiej po zmianach zaprowadzonych bullą "De salute animarum". Był kanonikiem honorowym podlaskim, a od r. 1835 rzeczywistym chełmińskim, oraz wikariuszem generalnym. Jako taki przewodniczył w roku 1849 na konferencji diecezjalnej w Pelplinie, mającej przygotować, niedoszły potem do skutku, synod diecezjalny. Pod wpływem "wiosny ludów", której przejawem była m. in. Liga narodowa Polska, zawiązana w Berlinie, domagano się na tej konferencji różnych reform, a zwłaszcza równouprawnienia języka polskiego w diecezji. W roku 1850 został prekonizowany na biskupa tytularnego sebaste'skiego i sufragana chełmińskiego; konsekracja odbyła się 8.12.1850 r. w Pelplinie. Wizytacje, odprawione przez Dekowskiego, zwłaszcza w parafiach dekanatu brodnickiego, dzięki gorliwości nowego sufragana, umiejącego przemówić do ludu "istotnie jego językiem", przyczyniły się m. in. do ożywienia ruchu trzeźwościowego. Przetłumaczył na język polski niemiecki modlitewnik z dodatkiem pieśni kościelnych z nutami oraz francuskie "Roczniki dzieła rozkrzewienia wiary". Ufundował m.in. bursę przy gimnazjum biskupim w Pelplinie (kosztem 1200 talarów). Zmarł 27.04.1854 r., pochowany w Katedrze pelplińskiej.

  Frydrychowicz R., Die Culmer Weihbischofe, Gdańsk 1905, 41-3; Mańkowski A. ks., Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy (Roczniki Tow. nauk. w Toruniu, 1926/28 n.; "Katholisches Wochenblatt", Gdańsk 1851, 74; "Katolik Diecezji Chełmińskiej", Chełmno 1851, 142, 164/7

ks. Tadeusz Glemma (w Polskim Słowniku Biograficznym)

Znaczenia słów: Czechosłowacja, CSRS, czechosłowacki...

Cześć! Jeśli masz dostęp do USJP, proszę, podaj mi znaczenia słów: Czechosłowacja, CSRS, czechosłowacki, Czechosłowaczka, Czechosłowak, Słowacja, Słowak, Słowaczka, Czechy, Czech, Czeszka, Czecho-Słowacja, słowacki, czeski, czesko-słowacki, Bohemia. Mam także pytanie: należy stosować formę „na” lub „w” Słowacji (np. miasto na Słowacji, miasto w Słowacji)? Będę bardzo wdzięczny :) Pozdrawiam serdecznie, --SolLuna dyskusja 19:11, 3 sty 2012 (CET)

Dziękuję bardzo za informację :) Pozdrawiam serdecznie, --SolLuna dyskusja 17:29, 4 sty 2012 (CET)

Moje pierwsze hasło.

Cześć Magalia,

Dziś po raz pierwszy napisałem hasło w Wikipedii. Mam je w swoim brudnopisie.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedysta:Roman_Kurowski/brudnopis

Proszę o twóją opinię i ew. poprawki.

Co mam zrobic by opublikować hasło jak już będzie poprawione ??

Pozdrawiam,

Roman

Odp:Przeciw

Odp:Przeciw

Niby tak, ale praktyka jest inna, a nawet takie działanie jest usankcjonowane, choćby tu -> uwaga w niebieskiej ramce. "Korespondencja zawierająca ataki osobiste, groźby prawne lub niekulturalna najprawdopodobniej zostanie zignorowana, a w skrajnych wypadkach może być powodem przedłużenia blokady." Przykuta (dyskusja) 11:39, 5 sty 2012 (CET)

Rasy psów

Witam. Ludmiła mi Cię wskazała - czy znasz może jakieś źródła mogące rozstrzygnąć dylemat pisowni ras[1]? Może też mogłabyś poinformować o problemie inne osoby będące kompetentne w j. polskim? Ja nie do końca jestem pewien who is who w materii ekspertów językowych. W szczególności chodzi też o to, co robić gdy niby piszemy o wzorcu rasy a nie o rasie i wówczas wzorzec rady podajemy w pisowni oryginału, czyli ustalonej przez jakąś organizację kynologiczną spoza Polski. Z drugiej strony organizacja ta de facto zmonopolizowała hodowlę ras i w gruncie rzeczy poza wzorcem rasy nie ma, czyli wzorzec = rasa. No i kynolodzy tylko o psach, a mi chodzi o regułę nt. wszelkich ras, np. kur, kóz, kotów domowych i innych takich. Pozdrawiam --Piotr967 podyskutujmy 20:43, 5 sty 2012 (CET)

Dziekuję za odp. Zwrócę się do RJP, może coś poradzą:) Co do Czechowa to nie pamietam ? bym o coś Cię prosił w związku z nim (wystarczająco mnie wynudził obowiązkową lekturą - Wiśniowym Sadem, bym jeszcze jego biogram czytał:), zdaje mi się, że chodziło o Lermontowa i Puszkina:) Zresztą wszyscy trzej na plwiki leżą i kwiczą i zmiłowania wołają, w przeciwieństwie do nienajgorzej uźrdłowionego Aleś Puszkin, znanego ogólnoświatowo z przywiezienia taczki z gnojem pod siedzibę Lukaszenki, czym na trwałe wszedł do panteonu artystów światowych:). Ech, żeby ten Puszkin (prawdziwy) lub Lermontow byli choć trochę bardziej religijni, zrobili święcenia diakona lub hierodiakona, to by ich Loraine opisała, a tak to mają u nas przechlapane :) A serio - to po prostu brakuje u nas kogoś od Rosji, nie tylko w literaturze. Pozdrowienia --Piotr967 podyskutujmy 17:24, 6 sty 2012 (CET)

PUA

Witaj. :) Miałem już w sumie nie drążyć tego tematu, ale nie daje mi to spać w nocy :). Napisałaś, że jeśli w zasadach nie jest coś określone, to wiadomo, że jest to zabronione. Mam jednak jedno "ale".

Piotr967 napisał: "(...) trudno mi uwierzyć, że wolno (tzn. bezkarnie) bluzgać na innych wikipeystów, byle tylko nie publicznie, a via "wyślij mail przez Wikipedię". (...) Jeśli wolno, to naprawdę może zniechęcać userów. Nawet jeśli nierealistycznie przyjmiemy, że admin z definicji ma skórę jak hipopotam, to wszak z tego co piszesz wynika chyba, że również nieadmin zbluzgany mailem nie może liczyć na interwencję? (...)"

Na co Ty odpisałaś: "Jeśli mail jest jeden, to przecież nie ma problemu ze zignorowaniem go, dramat się nie dzieje. (...) Gdyby maile szły dalej, to można to uznać za uporczywe nękanie i zastanowić się co dalej, włącznie z bardziej drastycznymi działaniami. (...)"

Jakie dalsze kroki masz na myśli? Wspomniałaś o ostrzeżeniu przez mail, ale co gdyby to nie poskutkowało? Dodam tylko, że pytanie nie jest objawem złośliwości, tylko ciekawości - w razie gdybym przeszedł pozytywnie to PUA, to chciałbym wiedzieć jak postąpić w takiej sytuacji. Pozdrawiam serdecznie. :) ptjackyll (zostaw wiadomość) 12:20, 6 sty 2012 (CET)

Hehe, bez obaw - aż tak się nie przejmuję, by całkowicie nie sypiać. :) Tylko dzisiejszej nocy się nad tym za dużo zastanawiałem. :) A już poważnie mówiąc, to sprawę Partol110-Roo72 wywołałem ja, w odpowiedzi na pytanie Tokyotown8. Natomiast cały dialog obnaża dość poważną, w moim przekonaniu, lukę w obecnych zasadach blokowania. Myślę, że kwestię wartoby omówić w szerszym gronie, choćby w kawiarence. Cóż, dzięki za słowo wyjaśnienia. Obiecuję, że dziś postaram się wyspać. :) Pozdrawiam. ptjackyll (zostaw wiadomość) 16:06, 6 sty 2012 (CET)

{{User przewodnik}}

Zachęcam gorąco do wstawienia tego userboksu. Niech inni widzą, że jesteśmy przewodnikami. Dzięki góry. Tar Lócesilion|queta! 12:53, 6 sty 2012 (CET)

Re: Admin

Dziękuję serdecznie za ciepłe słowa :) Nadal pozostaję na wiki, więc cały czas jestem z Wami-adminami, ale już po tej drugiej stronie :) Pozdrawiam! Patrol110 (dyskusja) 13:25, 6 sty 2012 (CET)

Jak przenieść

Dobry wieczór. Przygotowałem i zapisałem hasło w moim brudnopisie. Nie wiem jak mam je przenieść, aby znalazło się na stronie encyklopedii. Widziałem taką informację, lecz od 2 godzin nie mogę jej odnaleźć. Proszę też o sprawdzenie, czy artykuł w tej formie może pojawić się w Wikipedii? Pozdrawiam

Jak opublikować artykuł

Dobry wieczór. Mam w brudnopisie Wikipedysta:Joter/brudnopis artykuł, lecz nie mogę znaleźć, jak go upublicznić? Proszę też o sprawdzenie, czy nadaje się do publikacji?

___

Nie wiem jak na pisać Wywiad do R.Klursona Pomożesz mi ??

Arrakis

Hej, generalnie się zbliża powoli rozstrzygnięcie Arrakis (Diuna) na artykuł medalowy. Jako iż niektóre artykułu później już zgłoszone do AnM są sprawdzone odpowiednią ilością głosów a Arrakis ma tych głosów 0 (mimo iż poprawiłem wszystkie zgłoszone uwagi) i się denerwuję trochę; chciałbym Cię (w miarę możliwości ofc :]) poprosić o przejrzenie tegoż artykułu, jak coś trzeba poprawić to poprawię, ale no zacząć działać też trzeba :] Pytam, bo widziałem, że uczestniczyłaś w dyskusji i niejako możesz być zainteresowana. --Khrone (dyskusja) 13:30, 10 sty 2012 (CET)

Szmaragdowa wyspa

Cześć, Ostatnio pisząc artykuł natknąłem się na hasło "Emerald Isle" (Szmaragdowa wyspa), problem jest taki, że mimo iż zarówno Emerald Isle jak i Szmaragdowa Wyspa, istnieją na polskiej wiki, to ich użycie w moim artykule nie byłoby właściwe, z powodu innego znaczenia niż omawiana przeze mnie kwestia. Jednak na angielskiej wiki znalazłem informację, że Szmaragdowa wyspa to poetyckie określenie Irlandii. Takie właśnie znaczenie byłoby pożądane w moim tekście. Tutaj pojawia się Twoja rola, jako, że szeroko pojęta humanistyka nie jest moją mocną stroną, myślę, że prędzej będziesz wiedziała gdzie szukać odpowiednich źródeł i ewentualnych cytatów niż ja. Z góry dziękuję za pomoc Damian Sapis (dyskusja) 13:03, 11 sty 2012 (CET)

Na angielskiej wiki żadnych źródeł na ten temat nie ma. A w jakich książkach miałbym szukać pomocnych informacji tego nie wiem. --Damian Sapis (dyskusja) 12:32, 13 sty 2012 (CET)

Galeria Dworcowa Głogów

Czy możesz zobaczyć ostatni wpis,to bez źródeł,moim zdaniem.Pozdrawiam serdecznie z Berlina.--J.Dygas (dyskusja) 10:47, 13 sty 2012 (CET)

Witam, Chyba już mam hasło Bożysław Kurowski gotowe. Opublikowałem !? Mam nadzieję, że dobrze zrobiłem. Jak masz jeszcze jakieś uwagi to daj znać. Pozdrawiam, Roman Kurowski (dyskusja) 03:14, 15 sty 2012 (CET)

Wyszukiwanie w Google nie znajduje mojego hasła w wikipedii ?

Witam,

Napisałem hasło Bozysław Kurowski. Opublikowałem. Z jakiś powodów nie wyskakuje w wyszukiwarce Google. Co powiniem zrobić by wyszukwanie usprawnić. Pozdr Cyberkur (dyskusja) 01:54, 18 sty 2012 (CET)

Kumam Jakoś mi się zmieniła domyślna wyszukiwarka w ustawieniach w google chrome. Ustawiłem znów google na domyślną i teraz wszystko działa. Dzięki Cyberkur (dyskusja) 12:02, 18 sty 2012 (CET)

Pytanie

Witam. Późno zauważyłem kolejną dyskusję w barze o szablonie źródeł, ale jednak. Jednej rzeczy w Twej wypowiedzi zupełnie nei rozumiem. Dlaczego skoro sądzisz, że szablon proszący o źródła jest barierą wejścia i zniechęca, to nie zaproponujesz likwidacji wymuszenia opisów zmian. To przecież nie tylko powoduje konieczność dodatkowego kliknięcia, ale w odróżnieniu od w/w szablonu uniemożliwia edytowanie do momentu wypełnienia opisu? Nie chodzi mi o wytłumaczenie sensowności wypełniania OZ, bo tę rozumiem, a o to, czemu OZ nie jest barierą, a prośba o źródła jest barierą. Pozdrawiam --Piotr967 podyskutujmy 13:22, 18 sty 2012 (CET)

OZ i proponowany szablon dotyczą różnych rzeczy, ale efekt, w postaci dodatkowej czynności (kliknięcia) przed zapisaniem jest identyczny. Chodzi mi więc o to, dlaczego ta sama czynność w przypadku prośby o źródła zniechęca nowych userów,a w przypadku prośby o źródła nie odstrasza. Lub jeśli w obu przypadkach odstarsza, to dlaczego o odstraszenie nowych userów powinniśmy się troszczyć tylko w przypadku WER, a nie w OZ. Suma sumarum - czy nie rozpatrywałaś takiej możliwości, by np. przyjąć propozycję szablonu prośby o źródła, a zlikwidować prośbę o OZ? Będize utrzymany poziom odstraszania na starym poziomie. W końcu kwestia WER jest znacznie ważniejsza od wygody sprawdzających. Przy okazji prostuję sam siebie - sprawdziłem teraz, co się dzieje, gdy jako zalogowany user zlekceważę czerowną ramkę krzyczącą o ops zmian - jednak można wówczas wymusić zapis. Pozdrawiam --Piotr967 podyskutujmy 17:48, 18 sty 2012 (CET)

Czy wiesz…

W imieniu zespołu wikipedystów redagujących rubrykę,

Kleib (dyskusja) 07:36, 19 sty 2012 (CET)

Małe pytanko

Jestem początkującą wikipedystką. Postanowiłam specjalizować się w poprawianiu literówek i drobnych błędów językowych (przynajmniej na początku). Właśnie zauważyłam, że chyba jednak zagalopowałam się w tym poprawianiu: edytowałam hasło Gmina Łoniów poprawiając tam literówkę "rybołóstwo", ale to jest cytat z książki z XIX wieku, może wtedy tak właśnie pisano te słowo? Nie wiem, gdzie można to sprawdzić i ewentualnie poprawić...Yohko Mishima (dyskusja) 15:22, 19 sty 2012 (CET)

Mam nadzieję, że się nie obrazisz. Przysłałem tą nowicjuszkę do Ciebie :) PS. Witaj ponownie, wróciłem po kilkumiesięcznej przerwie :D. Udanego popołudnia, Plogi Dyskusja 16:17, 19 sty 2012 (CET)

Oczywiście, że nie mam niczego za złe, bardzo dziękuję za pomoc i wskazówki! Gapa ze mnie, sama nie pomyślałam o tym, żeby poszukać w necie tekstu źródłowego... Teraz będę bardziej uważać, a w razie wątpliwości najpierw zapytam. Życzę miłego dnia! Yohko Mishima (dyskusja) 15:35, 20 sty 2012 (CET)

Hallaca

Spoko. Mnie zaintrygował dość ubogi opis bibliograficzny tej pozycji (nie było strony podanej... ;) ), dlatego do niej zajrzałem i odkryłem, co odkryłem. Co do dyskusji w opisie zmian, to wiadoma sprawa że uderzyłbym do ciebie, ale zajrzałem do historii hasła już "po ptokach" (moim wpisie w jego dyskusji). Masur juhu? 13:30, 20 sty 2012 (CET)

• O tak... mów mi więcej, jaki jestem zaje... (bla bla, nie można bo to niewiki tak mówić ;) ). Masur juhu? 22:44, 20 sty 2012 (CET)

brudnopis2

Witam, Usiłuję stworzyć więcej brudnopisów ale brundnopis2 by pracować nad kilkma hasłami równocześnie. Zak każdym razem jak zapisuję to automatycznie zostaje usunięte ? Widzę, że masz kilka brudnopisów. Jak to robisz. Pozdrawiam, Cyberkur (dyskusja) 13:44, 20 sty 2012 (CET)

Micky Ward

Witaj, przyklepałaś zmiany IP w powyższym haśle ([2]), dotyczące odmiany nazwisk i imion angielskich zakończonych na -y. W zaleceniach edycyjnych czytam:

2. Wyraz zakończony jest na -y wymawiane jako [y] lub [i]. Stosujemy wówczas odmianę przymiotnikową, pozostawiając w przypadkach zależnych końcowe -y dla odróżnienia od ewentualnych analogicznie odmienianych nazw zakończonych na (wymawiane) -e. Przykładowo:

Kennedy, Kennedy'ego, Kennedy'emu, z Kennedym, o Kennedym; Valéry, Valéry'ego, Valéry'emu, z Valérym, o Valérym.

To jak to jest w końcu? :) --Chrzanko (dyskusja) 13:39, 24 sty 2012 (CET)

SUL

I confirm that I have placed an usurpation request on enwiki and itwiki. Magalia (dyskusja) 22:58, 24 sty 2012 (CET)