Ćwiecino
55°29′05″N 28°11′50″E/55,484722 28,197222
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°29′05″N 28°11′50″E/55,484722 28,197222
| |
Ćwiecino (biał. Цвеціна; ros. Цветино) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Zaucie.
Dawniej używane nazwy – Kwiecin.
Siedziba parafii prawosławnej; znajdują się tu murowana cerkiew parafialna pw. Podwyższenia Krzyża Pańskiego i drewniana kaplica pw. Świętego Ducha[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów miasteczko prywatne, osada szlachecka i folwark Kwiecin leżały w gminie Jazno, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W miasteczku była murowana cerkiew i kaplica drewniana[2][3][4].
Miasteczko było siedzibą parafii prawosławnej Podwyższenia Krzyża Świętego.
W latach 1921–1945 wieś, okolica szlachecka, majątek i folwark Ćwiecino leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Jazno.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały:
- wieś – 66 osób, 7 było wyznania rzymskokatolickiego a 59 prawosławnego. Jednocześnie 39 mieszkańców zadeklarowało polską a 27 białoruską przynależność narodową. Było tu 11 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 22 domach zamieszkiwało 178 osób[6].
- okolicę szlachecką [1] – 44 osoby, 12 było wyznania rzymskokatolickiego a 32 prawosławnego. Jednocześnie 23 mieszkańców zadeklarowało polską a 21 białoruską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 21 osób[6].
- majątek [2] – 55 osób, 24 było wyznania rzymskokatolickiego a 31 prawosławnego. Jednocześnie 30 mieszkańców zadeklarowało polską a 25 białoruską przynależność narodową. Było tu 10 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 31 osób[6].
- folwark – 32 osoby, 17 było wyznania rzymskokatolickiego a 15 prawosławnego. Jednocześnie 31 mieszkańców zadeklarowało polską a 1 białoruską przynależność narodową. Były tu 3 budynki mieszkalne[5]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 23 osoby[6].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Jaźnie i miejscowej prawosławnej. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dziśnie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Jaźnie[7].
W Ćwiecinie umiejscowione były koszary [3] kompanii granicznej KOP „Ćwiecino”.
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do obwodu witebskiego Białoruskiej SRR.
Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.
-
Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego z 1864 r. -
Kaplica Świętego Ducha
.jpg)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Миорское благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-08-28]. (ros.).
- ↑ Kwiecin, miasteczko, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 31.
- ↑ Kwiecin, osada szlachecka, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 31.
- ↑ Kwiecin, folwark, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 31.
- ↑ a b c d Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 48.
- ↑ a b c d Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 303.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kwiecin, miasteczko, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 31.
- Kwiecin, osada szlachecka, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 31.
- Kwiecin, folwark, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 31.