Čiovo
|
||
 |
||
| Kontynent | Europa | |
| Państwo |  Chorwacja |
|
| Akwen | Morze Adriatyckie | |
| Powierzchnia | 28,13[1] km² | |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
6 071 215,8 os./km² |
|
|
Położenie na mapie Chorwacji
 Čiovo
|
||
 43°29′59″N 16°17′15″E/43,499722 16,287500 |
||
Čiovo (dawniej Boa lub Bua) - wyspa o powierzchni 28,13 km² i linii brzegowej wynoszącej 46,66 km[1]. Położona na zachód od Splitu, połączona od XV wieku ze stałym lądem podnoszonym mostem z miastem Trogir. W okresie letnim średnia maksymalna temperatura wynosi +30°C, minimalna +20 °C, zimą często przekracza +15 °C. Wyspa nie posiada cieków ani źródeł wody. Na wyspie znajduje się wiele zatok. Największa z nich - zatoka Saldun jest zamknięta z trzech stron. Na Čiovie znajduje się sporo zabytków, m.in. dominikański klasztor św. Krzyża, klasztor św. Antoniego, kościół św. Jakuba oraz najstarszy Najświętszej Marii Panny, położony w pobliżu morza.
Miasteczka na wyspie:
- Trogir - częściowo
- Arbanija
- Slatine
- Mastrinka
- Okrug Gornji
- Okrug Dolnji
-
Zatoka w Okrugu Gornjim
-
Arbanija
-
Slatine
Historia[edytuj]
Pierwotna nazwa Bua wywodziła się prawdopodobnie z Iliri. W średniowieczu, na wyspie Čiovo pojawiło się kilka wsi i osad. Prawdopodobnie była ona miejscem wypędzeń i schronienia dla osób chorych na trąd. Pozostałości wczesno-romańskiego Kościoła św. Piotra zostały znalezione w pobliżu Slatine, w zatoce Supetar. Następnie zabezpieczono średniowieczny kościół św. Maurycego (Sv. Mavro) w Žednie, a później wczesno-romański klasztor Matki Boskiej nad wybrzeżem (Gospa kraj mora).
W XV w. liczba mieszkańców wyspy znacznie się powiększyła wraz z przybyciem tu ludności zmuszonej do ucieczki przed tureckimi najeźdźcami, którzy osiedlając się również w Trogirze zaczęli z biegiem lat rozszerzać obszary podmiejskie na wyspę.
Obecna nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy wschodniego przylądka wyspy – Caput Jovis, jednak nie ma informacji kiedy została zmieniona.
