Śląski Bank Eskontowy
Śląski Bank Eskontowy (niem. Schlesischen Eskomptebank) – bank z siedzibą w Bielsku działający w latach 1893–1931.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Bank powstał w 1893 roku jako towarzystwo akcyjne z siedzibą w Bielsku. Początkowo nosił nazwę: Bielsko-Bialski Bank Eskontowy i Wymienny (niem. Bielitz-Bialaer Escompte- und Wechsler-Bank). Kapitał założycielski wynosił 1,5 miliona koron austriackich. Akcje banku były notowane na giełdzie w Wiedniu.
Bank miał oddziały w Cieszynie, Krakowie i Warszawie oraz ekspozytury w Oświęcimiu, Skoczowie i Żywcu. Przedmiotem działalności banku były operacje związane z obrotem solą, cukrem, węglem, cementem i materiałami budowlanymi.
Po I wojnie światowej, w ostatnich latach istnienia księstwa cieszyńskiego, został zaangażowany przez polską Radę Narodową Księstwa Cieszyńskiego do prowadzenia obsługi dewiz[1]. W 1925 z banku wycofał się kapitał austriacki[2]. W 1929 rozpoczęły się kłopoty z wypłacalnością, którym miało zaradzić przejęcie przez Bank Handlowy w Warszawie. Ostatecznie jednak do tego nie doszło i po wdrożeniu postępowania ugodowego od lutego 1931 r. komitet wierzycieli przystąpił do likwidacji[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego z dnia 19 listopada 1919 r. w sprawie Centrali dewiz (Dziennik Urzędowy Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego 1919 Nr 19, poz. 243).
- ↑ W. Morawski, Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej, s. 77.
- ↑ W. Morawski, Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej, s. 98.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Kowalczuk, Papiery wartościowe banków na ziemiach polskich w latach 1871-2000, Rheinhyp-BRE Bank Hipoteczny SA, Warszawa 2000
- Wojciech Morawski, Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 1996