Świątynia Jowisza Grzmiącego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świątynia Jowisza Grzmiącego
Ilustracja
Przedstawienie świątyni na monecie Augusta
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym

Ukończenie budowy

22 p.n.e.

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Świątynia Jowisza Grzmiącego”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Świątynia Jowisza Grzmiącego”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Świątynia Jowisza Grzmiącego”
41,89°N 12,48°E/41,892600 12,483200

Świątynia Jowisza Grzmiącego – niezachowana do czasów współczesnych świątynia dedykowana Jowiszowi Grzmiącemu (Iuppiter Tonans), stojąca w starożytności na rzymskim Kapitolu.

Świątynia znajdowała się na południowo-wschodnim zboczu Wzgórza Kapitolińskiego, przy wejściu do Area Capitolina[1], przypuszczalnie na skrzyżowaniu dzisiejszych via di Monte Tarpeo i via del Campidoglio[2]. Została wzniesiona przez cesarza Augusta w podzięce za cudowne ocalenie, kiedy podczas wyprawy wojennej na Kantabrów w roku 26 p.n.e. piorun uderzył tuż przed cesarską lektyką, zabijając niosącego pochodnię niewolnika (Swetoniusz, Boski August, 29)[1][2]. Uroczyste poświęcenie nowego przybytku miało miejsce w dniu 1 września 22 roku p.n.e.[1]

Dzięki przedstawieniom umieszczonym na emitowanych przez Augusta monetach wiadomo, że świątynia była oryginalnie korynckim heksastylosem. W czasach Domicjana dokonano jednak jej przebudowy, zmieniając porządek na kompozytowy (co poświadcza wizerunek świątyni umieszczony na reliefie z grobowca Hateriuszy)[1][2]. Wewnątrz świątyni znajdował się posąg Jowisza, ukazanego jako nagi mężczyzna stojący w pozie frontalnej, w lewej ręce trzymający berło, w prawej zaś piorun[1][2]. Fryz budowli ozdobiono reliefami przedstawiającymi przybory kultowe oraz orły, na frontonie natomiast umieszczono ozdobną palmetę[1]. Na attyce nad przyczółkiem znajdowały się dwa pioruny[2]. Przed wejściem do świątyni ustawiono posągi Kastora i Polluksa dłuta Hegiasza[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Lawrence Richardson: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 226–227. ISBN 0-8018-4300-6.
  2. a b c d e f Janusz A. Ostrowski: Starożytny Rzym. Polityka i sztuka. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 207–208. ISBN 83-01-12616-7.
Plan starożytnego Kapitolu
Auguraculum
Iseum
Casa Romuli
Ołtarz
Tensarum
Centus
Gradus
Porta Pandana
Świątynia
Janusa
Świątynia
Junony Sospita
Świątynia
Spes
Inter duos lucos
Clivus
Argentarius
Świątynia
Wenus
Érycine
Świątynia
Mens (?)
Świątynia
Fides (?)
Świątynia
Ops (?)
Ś. Wenus
Victrix (?)
Ś. Genius 
publicus
populi 
Romani
 (?)
Ś. Fausta
Felicitas
 (?)