Światowy Kongres Esperanto w 1907 roku
 Zdjęcie uczestników Kongresu | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Data |
12–17 sierpnia 1907 | ||
| Uczestnicy |
1500 | ||
| |||
III Światowy Kongres Esperanto w 1907 roku – Światowy Kongres Esperanto odbył się w Cambridge w dniach 12–17 sierpnia 1907 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Udział w Kongresie zapowiedzieli nie tylko esperantyści z Europy, ale też z Japonii, Chin, Indii i Kongo. Planowano, że będzie trwał 10 dni, w tym 5 zostanie przeznaczonych na zwiedzanie Anglii[1]. W kongresie wzięło udział 1500 osób reprezentujących 13 narodowości. Wśród nich byli delegaci z Urugwaju, Tunezji, Wenezueli, Kanady i Stanów Zjednoczonych. Obrady rozpoczęto nabożeństwem w kościele uniwersyteckim St Mary the Great. Wieczorem odbyło się nabożeństwo w rzymskokatolickiej kaplicy St Edmund's College, podczas którego przekazano przesłane dla uczestników kongresu błogosławieństwo papieża[2].
12 sierpnia do Cambridge przyjechał Ludwik Zamenhof, którego na dworcu powitał burmistrz. Potem w powozach przejechali do Fitzwilliam College, gdzie spotkali się z wicekanclerzem Uniwersytetu. Na schodach Fitzwilliam Hall wykonano pamiątkowe zdjęcie, a potem kolejne wszystkich uczestników na dziedzińcu Trinity Collage[2].
Kongres rozpoczął obrady wieczorem w budynku New Theatre[3][2]. Po odśpiewaniu hymnu La Espero obrady rozpoczął przewodniczący kongresu w Genewie Friedrich Schneeberger. Przekazał on prezydenturę Johnowi Pollen, który na wiceprezydentów zaproponował Harolda Bolingbroke Mudiego i George'a Cunninghama. Życzenia udanych obrad uczestnikom i zdrowia Zamenhofowi złożył burmistrz Cambridge George Stace. Potem głos zabrał Zamenhof, który podkreślił wagę zorganizowania kongresu w Wielkiej Brytanii. Pojawiały się bowiem głosy, że w tym kraju nikt nie będzie zainteresowany nauką języka międzynarodowego. Podziękował władzom uniwersyteckim za użyczenie pomieszczeń, władzom miasta Cambridge i pozdrowił przedstawiciela króla. Wspomniał o zmarłych w ostatnim roku. Potem odczytano nadesłane pozdrowienia i przemawiali przedstawiciele różnych regionów. W imieniu Polaków przemawiał Kazimierz Bein[2].
Podczas obrad w kolejnych dniach redaktor pisma Tra La Mondo Auguste Capé przedstawił raport na temat działalności esperantystów w ramach Czerwonego Krzyża, poinformowano uczestników, że w ciągu roku wzrosła liczba grup esperantystów z 3 do 65, przygotowano i wysłano telegram do króla Wielkiej Brytanii, który jako pierwszy przysłał na kongres swojego przedstawiciela. Odbywały się również spotkania studentów, żeglarzy, wolnomyślicieli itd[2]. Otto Simon zaproponował ustanowienie jednego dnia, które będzie świętem esperanta na całym świecie. Kongres przyjął jego propozycję powierzając wybór specjalnemu komitetowi, a decyzję postanowiono ogłosić w czasopismach esperanckich. Postanowiono również utworzyć Internacian Societon por Virinprotektado (Międzynarodowe Towarzystwo na rzecz Promocji Kobiet), którego honorowym prezesem mianowano Klarę Zamenhof[2].
Tradycyjny bal, w którym wzięło udział 2000 osób, odbył się w salach ratusza[2].
Wieczorem w Teatrze Nowym odbyły się koncerty. Pokazano na nich komedie: Box and Cox Johna Maddisona Mortona oraz Bardell contraŭ Pickwick[2].
Podczas kongresu zorganizowano wycieczki: do miasta ogrodu zrealizowanego według koncepcji Ebenezera Howarda, Girton i Newnham[2]. Po zakończeniu kongresu około 1000 uczestników wyjechało do Londynu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ III kongres esperantystów, „Kurier Lwowski” (353), anno.onb.ac.at, 1 sierpnia 1907, s. 9 [dostęp 2022-05-13].
- ↑ a b c d e f g h i j Wilhelm Robin, La Tria Kongreso Esperantista en Cambridge, „Pola Esperantisto” (7-8), anno.onb.ac.at, 1907, s. 3-20 [dostęp 2022-05-13].
- ↑ New Theatre in Cambridge, GB - Cinema Treasures [online], cinematreasures.org [dostęp 2022-05-13].