Żagnica wielka

Żagnica wielka
	Aeshna grandis
	(Linnaeus, 1758)
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	ważki
Podrząd	ważki różnoskrzydłe
Nadrodzina	Aeshnoidea
Rodzina	żagnicowate
Rodzaj	Aeshna
Gatunek	żagnica wielka
Synonimy
	Libellula grandis Linnaeus, 1758; Libellula quadrifasciata Müller, 1764; Libellula nobilis Müller, 1767; Libellula rufa Müller, 1767 (nec Rambur, 1842); Libellula flavipennis Retzius, 1783; Aeshna linnaei Ander, 1953;
	Libellula grandis Linnaeus, 1758; Libellula quadrifasciata Müller, 1764; Libellula nobilis Müller, 1767; Libellula rufa Müller, 1767 (nec Rambur, 1842); Libellula flavipennis Retzius, 1783; Aeshna linnaei Ander, 1953;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Żagnica wielka (Aeshna grandis) – gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych i rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Występuje od Europy Zachodniej po środkową Syberię – jezioro Bajkał i obszar w Jakucji położony 400–700 km na północny wschód od niego^[2]. Szeroko rozprzestrzeniona i pospolita w prawie całym zasięgu swojego występowania.

Całkowita długość ciała 70–77 mm, długość tylnego skrzydła 41–49 mm, rozpiętość skrzydeł sięga 100 mm^[3]. Ubarwienie brązowe z żółtymi paskami na tułowiu, niektóre elementy ciała zabarwione są na niebiesko. Skrzydła o lekkim złotobrązowym zabarwieniu.

Jest jedną z najpospolitszych żagnic (Aeshna) w środkowej i centralnej Europie, szczególnie na terenach zalesionych. W Polsce spotykana w całym kraju, poza wyższymi partiami gór^[4]. Zasiedla różne typy wód stojących lub wolno płynących (np. sztucznie utworzone kanały lub starorzecza; samice składają też jaja do zatok wolno płynących rzek). Imagines często spotykane są w rejonach zadrzewionych. Lata od końca maja do października (w Polsce od czerwca do września^[4]^[5]).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

ważki Polski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2023-11-10. [dostęp 2023-11-11]. (ang.).
↑ ^a ^b Aeshna grandis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Henryk Sandner: Owady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 348. ISBN 83-01-08369-7.
↑ ^a ^b Ewa Miłaczewska: Żagnica wielka Aeshna grandis. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-21].
↑ Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix - Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dijkstra K.-D.B. (red.) 2006. Field Guide to the Dragonflies of Britain and Europe. British Wildlife Publishing, Gillingham

[Checklist-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2023-11-10. [dostęp 2023-11-11]. (ang.).

[iucn-2] Aeshna grandis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[3] Henryk Sandner: Owady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 348. ISBN 83-01-08369-7.

[wazkipl-4] Ewa Miłaczewska: Żagnica wielka Aeshna grandis. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-21].

[Klucz-5] Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix - Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]