Śnieżyca cesarska
| Anser canagicus[1] | |||
| (Sevastianov, 1802)[2] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
śnieżyca cesarska | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Śnieżyca cesarska[6], gęś cesarska[7] (Anser canagicus) – gatunek dużego ptaka z podrodziny gęsi (Anserinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący północno-zachodnią Amerykę Północną oraz północno-wschodnią Azję. Nie jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[8][9].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Gniazduje (od V do VI − VII) na wybrzeżach Morza Beringa − zachodnia Alaska, głównie delta Jukonu oraz na Półwyspie Czukockim i wybrzeżach Zatoki Anadyrskiej. Zimuje na Wyspach Aleuckich, Kamczatce i w południowo-zachodniej Alasce[8]. Ptaki w wieku przedreprodukcyjnym (po raz pierwszy gniazdują w 3. roku życia) lato spędzają na Wyspie Św. Wawrzyńca.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 65–89 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 119 cm; masa ciała samic średnio 1926 g, samców średnio 2370 g[8]. Brak dymorfizmu płciowego, upierzenie − biała głowa i kark, reszta ciała szara z czarnym, poprzecznym prążkowaniem, dziób różowy, nogi czerwone. Osobniki młodociane nie posiadają białej barwy na głowie i szyi.
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]- Biotop
- Tundra.
- Gniazdo
- Blisko wody, w zagłębieniu trawy, wysłane puchem.
- Jaja
- O barwie kremowej w liczbie 3 do 8 (zazwyczaj 5)[10].
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 24–25 dni. Pisklęta są samodzielne po około 30–47 dniach i są w stanie latać po 50–60 dniach[10].
- Pożywienie
- Rośliny wodne z niewielką ilością wodnych bezkręgowców, po sezonie lęgowym trawa i jagody.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2023 roku uznaje śnieżycę cesarską za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern); wcześniej, od 2000 roku uznawano ją za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened), a od 1988 roku jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność światowej populacji w 2001 roku szacowano na ponad 85 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji jest rosnący[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anser canagicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A.F. Sevastianoff. Description d’une nouvelle espece de canard et d’une variete de l’huitrier, que se trouvent dans le cabinet d’Histoire Naturelle de l’Academie Imperiale des Sciences. „Nova acta Academiae scientiarum imperialis petropolitanae”. 13, s. 349, ryc. 10, 1802. (fr.).
- ↑ a b c BirdLife International, Anser canagicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2023, wersja 2023-1 [dostęp 2023-12-12] (ang.).
- ↑ Chen canagica, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-23] (ang.).
- ↑ Philacte canagica, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-23] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Anserini Vigors, 1825 (1815) (wersja: 2020-01-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-21].
- ↑ Notatki Ornitologiczne. T. 34–35. Sekcja Ornitologiczna Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, 1993.
- ↑ a b c J.A. Schmutz, M.R. Petersen & R.F. Rockwell: Emperor Goose (Anser canagicus), version 1.0. W: A.F. Poole (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.empgoo.01. [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
- ↑ a b Emily Brown: Anser canagicus Emperor goose. Animal Diversity Web, 2011. [dostęp 2019-12-28]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).